கடன் பத்திரம்

 சேவா  - சோமா

(சௌராஷ்ட்ரா கிராமிய கதைகள் )

தமிழாக்கம் : தெஸ்வான் பாஸ்கர், சேலம்.

    வாருங்கள் ஐயா வாருங்கள். மிகுந்த ஆர்வத்துடன், வாமனஸ்தலியின் வணிகர் ஒருவர், மங்கள்பூரின் ஜாகிர்தாரை தனது கடைக்கு வரும்படி கேட்டுக் கொண்டார்.

“சேத்ஜி, சேவா சேட்டை சந்திக்கச் செல்கிறேன்  .

"ஐயா! சேவா சேட்டின் இடத்திற்கு மகிழ்ச்சியுடன் செல்வேன், ஆனால் இந்த சேட்டைப் பற்றி நான் உங்கள் விருப்பமான இரண்டு விஷயங்களைப் பற்றி பேச வேண்டும். நீங்கள் கேட்க விரும்பினால், உங்கள் விருப்பப்படி கடைக்கு வாருங்கள்." வணிகர் தேனை நோக்கி தேனீயை இழுக்க முயன்றார்.

சேவா சேட்டை பற்றி ஏதாவது தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற பேராசையால், ஜாகிர்தார் தொண்டையை கனைப்பில் ம்ம் போட்டுகொண்டு சம்மதம் தெரிவித்தார்.  

வியாபாரியின் கடைக்குச் சென்றான். 

" சிறுவர்களே! குறைந்தபட்சம் ஐயாவிற்கு சிற்றுண்டியாவது கொண்டு வாருங்கள்." மரியாதை மற்றும் விருந்தோம்பல் ஆகியவற்றிற்கான தயாரிப்பு உணர்வை வணிகர் வெளிப்படுத்தினார்.

“இல்லை சேத்ஜி, நான் உங்களுக்கு சத்தியம் செய்கிறேன், இந்த புத்துணர்ச்சி வேண்டாம். இப்போது அதற்கான நேரம் இல்லை” என்றார்.

"ஆனால் ஐயா நீங்கள் எப்போதாவது எங்கள் குடிசைக்குச் வருகிறீர்கள் !? விருந்தினர்கள் பெரும் அதிர்ஷ்டத்துடன் வருகிறார்கள். நீங்கள் ஏதாவது சாப்பிட வேண்டும்." 

"இல்லை, இல்லை, நான் சிறிது நேரத்தில் புறப்பட வேண்டும்."

"ஐயா !  இன்று எந்தப் பக்கம்  பயணம்?"

“நான் மாதவ்பூர் போக வேண்டும், ஆனால் வாமனஸ்தலி நடுவில் வருவதால், சேவா சேட்டை பார்க்க என்று நினைத்து சிவலேயில் மாடு  கட்டிக்கொண்டு ஊர் வந்தேன்.

"ஐயா ! இப்போது நினைவுக்கு வந்தது, சேவா சேத் இடத்தில் உங்கள் பணம்  எதாவது  இருக்கிறதா?" பேசிக்கொண்டே வாணிக் முகபாவனையை மாற்றினான்.

ஏன்?" ஜாகிர்தார் வியாபாரியின் கண்களைப் பார்த்தார். 

"ஒன்றுமில்லை, நான் தான் கேட்கிறேன். சிறிய தொகையாக இருந்தாலும், கவனமாக இருப்பது நல்லது.

அப்படியா ? என் பணம் தொகை ஒரு லட்சம்  சேவா சேட்டிடம் டெபாசிட் செய்துள்ளேன். 

." "ஒரு லட்சமா?" வணிகர் பயத்தில் மெல்லிய அழுகையை எழுப்பினான்.

"ஏன்? ஏன் இவ்வளவு பதட்டமாக இருக்கிறாய்?" ஜாகிர்தாருக்கு ஒரு சந்தேகம் வந்தது.

"ஐயா, உங்களுக்கு உண்மையைச் சொன்னால், உங்களுடைய இந்த ஒரு லட்சம் இந்த நேரத்தில் ஆபத்தில் உள்ளது."

“சேவா சேத் போன்ற துணிச்சலான மனிதர் இருந்தால் என்ன ஆபத்து ? 

“ஐயா, அவன் என் ஜாதியைச் சேர்ந்தவன், அதனால் அதிகம் சொல்ல முடியாது, ஆனால் இந்த ஏழையின் பேச்சைக் கேட்டால், இந்த நேரத்தில் இவ்வளவு பெரிய தொகையை வீட்டில் வைத்திருப்பது புத்திசாலித்தனம்!” மெதுவாக வணிகர் ஜாகிர்தாரின் மனதை மாற்றும் முயற்சியைத் தொடர்ந்தார்.

"ஆனால் சேவா சேட்  சௌராஷ்டிராவின் கோடீஸ்வரன் அல்லவா .." 

ஐயா, அவர் கடுக்காய் கொடுத்துவிடுவார் இந்த நேரத்தில், சேவா சேத் வீட்டில் ஒரு லட்சம் பைசா கூட வெளியில் வந்தால், அது மிகவும் அதிர்ஷ்டம்!

"என்ன சொல்கிறாய்?"

"நான் முற்றிலும் உண்மையைச் சொல்கிறேன், என்னிடம் டெபாசிட் செய்யுங்கள், இன்றே, நீங்கள் எதையாவது எடுத்துக்கொள்வீர்கள், உங்களுக்கு ஏதாவது கிடைக்கும், அது கடவுளின் பெயர்." வணிகம்  போன்றவை

சேவா சேட்டின் வீழ்ச்சியால் வணிகரின்  மனம் மகிழ்ச்சி அடைந்தது.

ஆனால், மங்கல்பூரின் ஜாகிர்தார் இந்தத் தீங்கிழைக்கும் வணிகரின் இந்த மகிழ்ச்சியைக் கண்டு கவலைப்படவில்லை. அவரது பார்வையில், இந்த நேரத்தில் அவரது ஒரு லட்சம் ரூபாய்

பாதுகாப்பது எப்படி என்பதில் குறியாய் இருந்தது.  

 சேவா சேட்  - சேவா சேட் போன்ற செல்வந்தர் திடீரென்று இப்படி ஏமாற்றுக்காரராக அமர்ந்திருப்பார் என்று அவர் கனவில் கூட நினைக்கவில்லை. “ஆனால் சேட்ஜி,  லட்சக்கணக்கான குபேரினால் என்ன நஷ்டம் என்று கருதவில்லை. 

இப்படி சிக்கலில் மாட்டிக் கொண்டேன்"

"இது காலத்தின் விஷயம், ஐயா! குபேரின் தாத்தா கூட நேரங்காலத்தின் முன் பணிந்து போக வேண்டும். இந்த வணிக விஷயங்களை உங்களால் புரிந்து கொள்ள முடியாது, ஜாகிர்தார் !"

"உங்களால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை என்றால், ஆனால் உங்களால் தெரிந்து கொள்ள முடியுமா?"

"தெரிய வேண்டுமா? யாரிடமும் சொல்லவில்லை என்றால் சொல்லுங்கள்." வியாபாரி 1 வாசகனின் ஆர்வத்தைத் தூண்டினார்

"கவலைப்படாதிருங்கள். சேட்டிடம்  ஒரு வார்த்தையும் சொல்லமாட்டேன்.

“பின்னர் கேள், இந்த நேரத்தில் ஜாவாவிலிருந்து வரும் சேவா சேத்தின் கப்பல்கள் புயலில் சிக்கிக் கொள்கின்றன. இரண்டு மாதமாக கப்பல் திரும்புவதாக தெரியவில்லை. அந்தக் கப்பல்கள் மூழ்கினால், உங்கள் சேவா சேட்  மூழ்கியதாகக் கருதுங்கள்.

"அற்புதம்." ஜாகிர்தாரின் மூச்சு முட்டியது."என்ன நடந்தாலும் பரவாயில்லை, ஆனால் கங்கையில்  குளிப்பதற்கு உன் பணத்தை ஒப்படைத்துவிடு."

ஜாகிர்தார் அகர்சிங் விரைவாக எழுந்து, வாமன்ஸ்தலியின் இந்த வணிகருக்கு நன்றி கூறிவிட்டு சேவா சேட்டின் வீட்டிற்குச் சென்றார். தீங்கிழைக்கும் வணிகர் சேவா சேட்டை அவதூறு செய்ததில்  மகிழ்ச்சியடைந்தார் மற்றும் வெளியேறும்போது அகர்சிங்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

சேவா சேட்  வீடு 

"சேவா சேத், ராம்- ராம்!"

ஓ! சகோதரர் அகர் சிங்! வா வா! இன்று எங்கு சென்றாய்

"நான் உன்னிடம் தான் வந்தேன்." "எனக்கு ஏற்ற வேலை ஏதாவது சொல்லு?"

"இது ஒன்றும் விசேஷமில்லை, ஆனால் தக்த் சிங் இப்போது வளர்ந்துவிட்டார், மேலும் அவரது பணம் அனைத்தும் மங்கல்பூரில் வைக்கப்பட வேண்டும் என்று அவர் விரும்புகிறார். அதனால், உங்களிடம் இருந்து ஒரு லட்சம் ரூபாய் வசூலிக்க வந்துள்ளேன்.

"ரொம்ப நல்ல விஷயம். குன்வர்ஜியின் இந்த யோசனை எனக்கும் பிடித்திருந்தது. நீங்கள் உங்கள் பணத்தை உங்கள் இடத்தில் பத்திரமாக வைத்திருங்கள், அதில் எனக்கும் மகிழ்ச்சியே."

சேவா சேத்தின் இந்த அச்சமற்ற வார்த்தைகளைக் கேட்டதும், அகர்சிங்கிற்கு அந்த வணிகரின்  வார்த்தைகளில் சந்தேகம் வந்தது. அப்போதும் அவர் கையில் ஒரு லட்சம் ரூபாய் கிடைக்கும் முயற்சி தொடர்ந்தது.

"எனக்கு உங்களுடன் இருப்பதும் என்னுடன் வைத்திருப்பதும் ஒன்றுதான், ஆனால் கடவுள் தக்த் சிங் போன்ற ஒரு கன்னிப் பெண்ணைக் கொடுத்துள்ளார், அவர் எல்லாவற்றையும் தானே கவனித்துக் கொண்டால், நாங்கள் சுதந்திரமாக இருக்கிறோம். இந்த எண்ணத்துடன் நான் இங்கு வந்துள்ளேன்.

"ரொம்ப நன்று, அகர்சிங் பாய்! மிகவும் நல்லது. அவர் பணத்தைப் பாலில் கழுவி எடுத்துச் செல்வார். கடன் பத்திரத்தை (ஹுண்டியை) எழுதச் சொல்லுங்கள், சரியாகிவிடுமா?" "ஆமாம், எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. பத்திரத்தை  கொடுங்கள்." அகர் சிங் எப்படி வேண்டுமானாலும் தனது பணத்தைப் பெற ஆர்வமாக உள்ளார்

அதனால்தான் ஹுண்டியை எடுக்கத் தயங்கவில்லை. சேவா சேட்,  அகர் சிங்கை மாடியில் உட்கார வைத்துவிட்டு ஹவேலியை அடைந்தார். அகர் சிங்

திடீரென்று நம்பிக்கையை திரும்பப் பெற வந்திருக்கிறார், எப்படி மறுக்க முடியும். எப்படியிருந்தாலும், அவர் தனது பணத்தை கொடுக்க வேண்டும். சேவா சேத் ஹவேலியில் இருந்து முன்னால் தெரியும் கிர்னாரின் உயரமான சிகரங்களை கவலையுடன் பார்த்தார்.  அவரின் கப்பல் திரும்ப வந்தால் தான் பணம் ! 

சேவா சேட்டிற்கு திடீரென ஒரு யோசனை தோன்றியது. 

வங்கி சேவைகள் அந்த காலத்தில் இப்படி செயல்பட்டன.  ஒரு ஊரில் பணத்தை கொடுத்து விட்டால், மற்றொரு ஊரில் அந்த பணத்தை வாங்கிக் கொள்ளலாம்.  ஒரே சமுதாயத்தை சேர்ந்த உறவினர்கள் இந்த தொழில் ஈடுபட்டு வந்தனர்.  

அதன்படி வேறு ஒரு ஊரில் உள்ள சேட்டுக்கு கடன் பத்திரம் தற்காலிகமாக ஜாகிர்தாருக்கு எழுதி கொடுப்போம்.  அவர் அங்கு சென்று திரும்புவதற்குள் கப்பல் வந்து விடும்.  ஜாகிர்தாரின் பணத்தை கொடுத்து விடலாம் என்று சேவா சேட்டின் மனம் கணக்கு போட்டது.  

ஒரு லட்ச ரூபாய் கடன் பாத்திரம் (ஹுண்டி) யாருக்கு  எழுதுவது என்று யோசித்த சேவா சேட்  வானத்தை நோக்கி பார்வையை உயர்த்தினார். ஆற்றில் காணாமல் போன கப்பல்கள் பாதுகாப்பாகவும், பாதுகாப்பாகவும் உள்ளன என்ற பறக்கும் செய்தியை அவர் கேள்விப்பட்டிருந்தார். இந்த செய்தி அவர்களின் மன உறுதியை பலப்படுத்தியது. கப்பல் பத்திரமாக வந்தால் பத்து லட்ச ரூபாய் கொடுப்பது அவருக்குச் சிரமமாக இருக்கவில்லை. நீண்ட யோசனைக்குப் பிறகு அவருக்கு அகமதாபாத் நினைவுக்கு வந்தது. இந்த நேரத்தில், சோம்சந்த் சேத் அகமதாபாத்தில் மிகவும் பணக்கார தொழிலதிபராக கருதப்பட்டார். சோம்சந்த் சேட்டின்  பெயர் உள்நாட்டிலும் வெளிநாட்டிலும் பிரபலமானது. இந்தப் பெயர் நினைவுக்கு வந்தவுடனேயே சேவா சேட், அகமதாபாத்தைச் சேர்ந்த சேட் சோம்சந்த் பெயரில் ஒரு லட்சம் ரூபாய்க்கான கடன் பாத்திரத்தை (ஹூண்டியை) எழுதத் தொடங்கினார். ஹுண்டி எழுதும் போது கைகள் நடுங்க ஆரம்பித்தன. 

சொந்தமாக ஒரு பைசா கூட டெபாசிட் செய்யாத சேட்டின் மீது இந்த போலி ஹூண்டியை எழுதி வைத்து மிகவும் வருத்தப்பட்டார்கள். இதயம் மிகவும் வலித்தது. ஆனால் பிறகு எப்படியோ மனம் விளங்கியது. எண்ணம் - ஹுண்டி ஏற்கப்படாது, அது கண்டிப்பாகத் திருப்பித் தரப்படும். ஆனால் இந்த அகர்சிங் அகமதாபாத் சென்று நிராகரிக்கப்பட்ட ஹுண்டியைத் திருப்பிக் கொடுத்துவிட்டு பணத்தைப் பெற்றுக் கொள்ள வருவார்.

 அதற்குள் கப்பல்கள் இங்கு வந்து சேரும், எனவே இந்த ஜாகீர்தார் ஹூண்டியைத் திருப்பிச் சேர்த்து முழுத் தொகையையும் செலுத்த முடியும். இந்த குழப்பத்தில் மீண்டும் ஹூண்டி எழுத ஆரம்பித்தார். சேவா சேட்டின் இந்த உண்மைக்கு மாறான நடத்தையில் மீண்டும் மாட்டிக்கொண்டதாக ஹுண்டி பாதியில் எழுதப்பட்டிருக்க வேண்டும். இதயத்தில் பெரிய அடி விழுந்தது. தானே பிறருக்கு லட்சக்கணக்கில் பணம் கொடுக்கக்கூடியவன், இன்று அந்த பணக்காரன் ஒரு லட்சம் ரூபாய்க்கு போலியான ஹூண்டி எழுதுவது சகிக்க முடியாததாக இருந்தது. எழுதும்போது அழுதார். அவன் கண்களில் இருந்து இரண்டு மூன்று துளிகள் கண்ணீர் துளிகள் ஹண்டியில் விழுந்தது. எப்படியோ தன்னைக் கவனித்துக் கொண்டு ஹுண்டியை முடித்துக் கொண்டு முகத்தைக் கழுவிக் கொண்டு சேவா சேத் கடையில் இறங்கிச் சொன்னான் - சில கடிதங்கள் என்னுள் கொட்டியது. திரும்புகிறது. எழுதப்பட்ட ஹுண்டியை அகர் சிங்கிடம் ஒப்படைத்தல்

"அகர்சின்ஜி, இந்த ஒரு லட்சம் ஹுண்டியை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். அகமதாபாத்தில்

சோம்சந்த் சேத் மிகவும் பிரபலமான பணக்காரர். சிறு குழந்தையைக் கேட்டாலும் அவனுடைய மாளிகை தெரியும்”.  அவர் எனக்கு கொடுக்க வேண்டிய கணக்கில் இருந்து இந்த கடன் பத்திரத்தை கொடுத்து அவரிடம் ஒரு லட்சம் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்.  

ஹுண்டி கையில் கிடைத்தவுடன் அகர்சிங் மாதவ்பூர் செல்லாமல் தனது கிராமத்திற்கு திரும்பினார். மங்கல்பூரிலிருந்து அகமதாபாத் பயணம் பதினாறு நாட்கள் ஆனதால், வீட்டிற்கு வந்தவுடன் அகர்சிங் ஒரு குதிரையை  தயார் செய்து, பயணத்திற்கு தேவையான பொருட்களை எடுத்துக்கொண்டு அகமதாபாத் நோக்கி பயணித்தார்.

அகமதாபாத்தின் மாணிக் சௌக்கில் ஒரு நாள் காலை, நாடு மற்றும் வெளிநாடுகளில் இருந்து வியாபாரிகள் கூட்டம் அலைமோதியது. சௌராஷ்டிரா, ஜாலவார், மார்வார், ராஜ்புதானா, மேவார் மற்றும் மால்வா ஆகிய நாடுகளில் இருந்து வணிகர்கள் அந்தந்த வேலைக்காக வந்திருந்தனர். மாணிக் சௌக்கின் பிரதான சந்தையில், வாங்குதல் மற்றும் விற்பது, பரிவர்த்தனைகள் மற்றும் அகமதாபாத்தின் வணிகர்களுடன் தங்கள் உறவை நிலைநிறுத்துவதற்காக ஒவ்வொருவரும் அந்தந்த நாடுகளைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தி வெவ்வேறு ஆடைகளை அணிந்தனர். அப்படிப்பட்ட நேரத்தில், நீண்ட பயணத்தில் களைத்துப்போயிருந்த அகர்சிங், ஒரு தலைமுறையின் கணக்காளரை நிறுத்தி, “ஏன் சார், சேத் சோம்சந்த்ஜியின் இருப்பிடம் எது?” என்று கேட்டார்.

"சோம்சந்த் சேத்தின் சிம்மாசனம்? நீ எங்கே வசிக்கிறாய்?" "இது வாழ்வதற்கு வெகு தொலைவில் உள்ளதா ."

அதனால்தான் சோம்சந்த்ஜியின் சிம்மாசனம் உலகுக்குத் தெளிவாகத் தெரிகிறது என்று கேட்கிறீர்கள். எதிரில் தெரியும் பெரிய மாளிகை, சோம்சந்த்ஜியின் சிம்மாசனம். சேத்ஜியே மாடியில் அமர்ந்திருக்கிறார்."

வேறு எதுவும் பேசாமல், அகர் சிங் தனது குதிரையின்  சேணத்தில் ஏற்றினார். "இது சோம்சந்தின் சிம்மாசனம், இல்லையா?"

"சொல்லுங்க ஐயா, எங்கிருந்து வருகிறீர்கள்?" ஒரு குமாஸ்தா;  சிம்மாசன மேடைக்கு வந்து அகர் சிங்கை ஆச்சரியத்துடன் பார்த்தான் . "நான் சோரத்திலிருந்து (சௌராஷ்டிரா) வந்து சோம்சந்த் சேட்டுடன்  வேலை செய்கிறேன்.

குமாஷ்தா  உடனடியாக கடையின் புத்தகக் காப்பாளருக்கு தகவல் தெரிவித்தார். கணக்காளர் எழுந்து வெளியே வந்து குதிரையை  தன் வேலையாள் மனிதனிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு மரியாதையுடன் அகர் சிங்கை பெத்திக்கு அழைத்துச் சென்றார்.

"சொல்லு, எந்தப் பக்கத்திலிருந்து வந்தாய்?" தலையணையின் உதவியால் மரியாதையுடன் அவரை அரியணையில் உட்கார வைத்து புத்தகக் காப்பாளர் ஒரு கேள்வி கேட்டார்.

“மங்கள்பூரிலிருந்து வருகிறேன். நான் கிராமத்தின் நில உரிமையாளர்.

"மங்கள்பூர் எங்கே?" "சௌராஷ்டிராவில்."

"சரி, அகமதாபாத் பார்க்க வந்திருக்கா?" "இல்லை, இல்லை, சோம்சந்த்ஜி பெயரில் ஒரு ஹுண்டி இருக்கிறது, அதை பணமாக்க வந்தேன்."

“ரொம்ப நல்ல விஷயம், ஒரு லட்சத்துல இருந்து இருந்தாலும் உங்க காசு காசுதான்.

முனிமின் இந்த சக்திவாய்ந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட அகர்சிங் அகமதாபாத்தின் மீது மிகுந்த மரியாதையை உணர்ந்தார். உடனே அகர்சிங் சேவா சேத் கொடுத்த ஹுண்டியை மணிமத்திடம் கொடுத்தார்.

"யார் இதை எழுதியது?"

"வாமன்ஸ்தலியின் சேவசந்த் சேத்."

கணக்காளர் உடனே கணக்குப் புத்தகங்களைக் கேட்டு சேவசந்த் சேத்தின் கணக்கைக் கண்டுபிடித்தார். ஆனால் புதிய புத்தகங்களில் சேவ் சந்த் சேத்தின் பெயர் எங்கும் இடம்பெறவில்லை. நேரம் எடுக்கும் என்று எண்ணி, குமாஸ்தாவைப்   பார்த்து, ஜாகிர்தாரை   திண்ணைக்கு அழைத்துச் செல்ல உத்தரவிட்டார். “ஐயா, நீங்கள் வசதியாக உட்காருங்கள். நான் இன்னும் உங்கள் ஹுண்டி வேலை முடிக்கவில்லை.  விரைவில் 

முடிப்பேன்."

ஏதோ தவறு இருப்பதாகக் கருதி, கணக்காளர் மீண்டும் புத்தகங்களைப் பார்த்தார், ஆனால் புதிய புத்தகங்களில் சேவா சேட்டின் எந்த தடயமும் கிடைக்கவில்லை. அடுத்த ஆண்டு புத்தகங்கள் சரிபார்த்துவிட்டன என்ற எண்ணத்தில், அடுத்த ஆண்டு புத்தகங்களில் இருந்து புதிய கணக்கைச் சேர்க்கும்போது தவறு நடந்திருக்கலாம். இப்படியாக கடந்த ஐந்தாண்டுகளின் புத்தகங்களை புத்தகக் காப்பாளர் பார்த்தார்.ஆனால் சேவ்சந்த் சேத்தின் பெயர் எங்கும் தென்படவில்லை. ஒரு லட்சம் ஹுண்டி உள்ளது, ஹுண்டி எழுதியவரின் பெயரும் லெட்ஜரில் இல்லை என்பது கணக்காளருக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.

"சொல்லுங்க முனிம்ஜி, ஏன் புத்தகங்களை இவ்வளவு பார்க்க வேண்டும்?" சந்தேகத்தில் அகர் சிங் கணக்காளரைப் பார்த்தார்.

“இந்தியா முழுவதிலுமிருந்து மக்கள் எங்கள் இடத்திற்கு வருகிறார்கள், அதனால் அவர்கள் எதையாவது தேடுகிறார்கள்

தாமதம் ஆகலாம், இனி எதுவும் இல்லை." அகர் சிங்கிடம் உறுதியளித்த பின் சோம்சந்த் சேத்தை அடைந்தார் முனிம்.

மேலும் வாமன்ஸ்தலியின் இந்த ஹண்டி காணப்பட்டது.

"நீங்கள் புத்தகங்களைப் பார்த்தீர்களா?"

"ஆம்."

"இந்தப் பெயரில் கணக்கு இல்லையா?"

"இல்லை."

"அடுத்த வருடத்திற்கான புத்தகங்களை சரிபார்க்கவும், தவறு நடந்திருக்கலாம்."

“இதையெல்லாம் செய்துவிட்டேன்.கடந்த ஐந்து வருடங்களாக புத்தகங்களை சரிபார்த்தேன்.

உள்ளன. இந்தப் பெயரில் எந்தக் கணக்கும் இல்லை." "அப்படியென்றால் ஹூண்டி போலியா?"

“லட்சம் ரூபாய் ஹுண்டி போலியானால் அதுவும் சந்தேகம்தான்.

"கடந்த ஐந்து வருட புத்தகங்களை மீண்டும் சரிபார்த்து கொண்டு வர வேண்டும் என்று நீங்கள் இதைச் செய்கிறீர்கள், ஹண்டியைக் கொடுங்கள், நான் கவனமாகப் படிக்கிறேன்.

புத்தகக் காப்பாளர் கீழே இறங்கி புத்தகங்களைச் சரிபார்க்க, சோம்சந்த் சேத் தனிமையில் ஜன்னலுக்குச் சென்று மீண்டும் ஹண்டியைப் படித்தார். சரியாக நடுவில் வந்தவன் திடுக்கிட்டு ஒரு கணம் நிறுத்திவிட்டு மனதிற்குள் சொன்னான் – “ஏதோ குடும்பத்தலைவர் பிரச்சனையில் இருக்கிறார் போலிருக்கிறது. ஹண்டியின் எழுத்துக்களில் கண்ணீர் வழிகிறது, அந்த புத்திசாலி அகமதாபாத் சேட்  அதை சோதித்தார். ஒரு லட்சம் ஹண்டி எழுதும் சாதாரண மனிதர் இருக்க முடியாது. எழுத்தாளர் பெரிய மனிதர் என்பதில் சோம்சந்த் உறுதியாக இருந்தார். மேலும் இது உண்மையும் கூட. நெருக்கடி காரணமாக இந்த ஹுண்டி எழுதப்பட்டுள்ளது. ஹண்டியின் ரகசியம் புரிந்தவுடன், முழு நிலவரத்தையும் அளந்தார். இப்போது மீண்டும் கணக்குப்பிள்ளை திரும்பும்போது ஹண்டியில் கிடந்த கண்ணீரைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

"ஏன், புத்தகங்களைப் பார்?"

“ஆம், இந்த வாமன்ஸ்தலியின் சேட்டின் பெயர் எங்கும் குறிப்பிடப்படவில்லை. "எனவே முனிம்ஜி, இதைச் செய், உன்னுடைய இடத்திலிருந்து ஒரு லட்ச ரூபாய் இந்த ஜாகிர்தாருக்குக் கொடு." ஒன்று

சேத்ஜியின் இந்த உத்தரவைக் கேட்ட கணக்காளர் அதிர்ச்சியடைந்தார். கேட்டது - "எப்படி? இந்தப் பணத்தை யாருடைய கணக்கில் இருந்து கொடுக்க வேண்டும்?"

"என் தனிப்பட்ட கணக்கிலிருந்து அவருக்கு ஒரு லட்சம் ரூபாய் கடன் கொடுங்கள்." "ஆனால் ஐயா, அது விசித்திரமாக இருக்கும். ஒரு மனிதன் பொய்யான பில் எழுதுகிறான், நாங்கள்..."

“கணக்காளரே, உங்களுக்கு உண்மையோ பொய்யோ புரியாது. கடையின் கணக்கில் இல்லை, ஆனால் எனது தனிப்பட்ட கணக்கில். நான் சொல்வது போல் ஜாகிர்தார் சாகிபுக்கு ஒரு லட்சம் ரூபாய் கொடுங்கள்.

சேத்ஜியின் இந்த நடத்தையின் அர்த்தத்தை முனிம் புரிந்து கொள்ளவில்லை.

அதனால்தான் சிறிது நேரம் அமைதியாக நின்று சேட்டைப் பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

முனிமின் இந்த நிலையைக் கண்டு சோம்சந்த் சேத் சிரித்தார். "ஏன் நிற்கிறாய்? போ, நான் இந்தப் பணத்தைக் கொடுக்கிறேன், இதைப் பற்றி ஏன் ஆச்சரியப்படுகிறாய்? இந்த ஒரு லட்சத்தில், ஜாகிர்தார்  முத்திரைகள், பணம், ரெஸ்கி என்ன வேண்டுமானாலும் தருவார். ஒரு வாரம், சரி- ஒரு விருந்தினரைப் போல உங்களிடம் விடைபெறுவேன்."

சேவா சேத்தின் கப்பல்கள் பத்திரமாக வந்து மங்ரோல் கரையில் நங்கூரமிட்டன. இந்தச் செய்தி வாமன்ஸ்தலிக்கு எட்டியவுடன் சேவா சேத்துக்கு முதலில் நினைவுக்கு வந்தது அகர் சிங்குக்குக் கொடுக்கப்பட்ட ஒரு லட்சம் ரூபாய் போலி ஹூண்டி. அகர் சிங் அகமதாபாத் சென்று திரும்பினால், எத்தனை நாட்களில் அடைவார்,

எண்ணி எண்ணி, ஓரிரு நாளில் கண்டிப்பாக வந்துவிட வேண்டும் - இந்த எண்ணத்துடன், சேவா சேத், நாள் முழுவதும் தன் மாளிகையில் அமர்ந்து, மெயின் ரோட்டில் கண்களை வைத்து, அதற்காகக் காத்திருக்க ஆரம்பித்தான். சேவா சேட்  வணங்கிவிட்டு ஜன்னலை அடையும் போது ஒரு குரல்

கேட்டது - "சேவா சேட்  எங்கே?" சேவா சேத் குரலை அடையாளம் கண்டுகொண்டு அகர் சிங்கை மேலே உள்ள ஹவேலிக்கு அழைத்து வர அவசரமாக இறங்கினார். அவர் ஹுண்டியை பொய்யாக எழுதியுள்ளார், ஆனால் இதில் உள்ள நோக்கம் பொய்யல்ல. இந்த இயக்கத்தில் செலவழிக்கும் நேரத்தில், கப்பல்கள் வந்து குவியும், பணம் வந்தவுடன், அகர்சிங்கிடம் செலவு உட்பட அனைத்து பணத்தையும் செலுத்த வேண்டும் என்ற எண்ணம் அவருக்கு இருந்தது. ஆனால், கடனாளி ஹண்டியைத் திருப்பிக் கொடுத்தால் எவ்வளவு கோபம் வருகிறது என்பது சேவா சேத்துக்கு நன்றாகவே தெரியும். அதனாலதான் இந்த ஜாகிர்தார் கோபத்தில் துவண்டு விடாமல், காசு வைத்திருந்தாலும் மரியாதையை இழக்காமல் இருக்க, அகர்சிங்கை தனித்துவமாகச் சமாதானப்படுத்தி, சத்தமில்லாமல் பணத்தையும் உடனே செலுத்திவிடலாம் என்ற எண்ணத்தில், இறங்கியவுடன் அகர்சிங்கின் கையைப் பிடித்து - "வாருங்கள் ஐயா! மேலே சென்று பேசலாம்.

அகர்சிங் சேவா சேத்துடன் மாடிக்கு வந்து உட்காரும் முன் கூறினார் - "சேவா சேத், அகமதாபாத்தைச் சேர்ந்த சோம்சந்த் சேத் உண்மையின் பால் அவரின் தாயிடம் குடித்தவர் ."

"ஏன்?" நடுக்கத்துடனும் சோகத்துடனும் அவர் அகர் சிங்கைப் பார்த்தார். “அவங்களுக்கு என்ன சொல்ல?, ஒரு லட்ச ரூபாய் ஹுண்டியை நொடிப்பொழுதில் செலுத்தி, நான் கேட்ட காசில் கொடுத்தேன்.

இதற்குப் பிறகு, ஏழு நாட்கள் அவர் எனக்கு அளித்த விருந்தோம்பலை அவரது வாழ்நாள் முழுவதும் மறக்க முடியாது.

அகர் சிங் சொல்வது உண்மையா அல்லது கிண்டலா என்பதை சேவா சேத்தால் சிறிது நேரம் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.

“மேலும் சேவா சேத், சோம்சந்த் அவர்களைப் பார்க்கும்போது, அவர் வேலையின் உருவமாக இருப்பது போல் தெரிகிறது. அகமதாபாத் ஹுண்டியை நிறைய எழுதியிருக்கிறீர்கள். உங்களைப் போன்ற நல்லொழுக்கமுள்ள ஒருவருக்கு மட்டுமே அத்தகைய உறவு கிடைக்கும்.

அகமதாபாத்தைச் சேர்ந்த சோம்சந்த் சேத்தின் பெயரை மட்டுமே அவர் கேள்விப்பட்டிருந்தார். எந்த தொடர்பும் இல்லை, தனிப்பட்ட உறவும் இல்லை. காலத்தை கடத்துவதற்காகவே போலியான ஹூண்டியை எழுதிக் கொடுத்ததையும், இந்த வஸ்துவானது ஹுண்டிக்கான பணத்தைக் கூட கொண்டு வந்ததையும் எண்ணி வியந்தார் சேவா சேத். இப்போதும் அவர் அகர் சிங்கின் வார்த்தைகளை நம்பவில்லை.

"அப்படியானால் பணம் கிடைத்ததா?"

"ஆமாம், புரிந்தது. தக்த் சிங் நாளை மீண்டும் பணத்தை இங்கே வைக்க வருகிறார்."

"ஏன்?"  இங்கு வேண்டாம், மங்கலபுரில் சேட்டிடம்  வைப்பதாக சொன்னீர்களே !

"இவ்வளவு பணம் என்னிடம் இருக்கிறதா என்று மட்டுமே அவர் தெரிந்து கொள்ள விரும்பினார். இல்லையா. அதை நான் நேரடியாகக் காட்டினேன். இப்போது அந்த பணத்தை நீங்கள் சேமிக்க வேண்டும்."

மீண்டும் பணத்தை டெபாசிட் செய்ய வந்தபோது, ஹுண்டி செலுத்தியதாக சேவா சேட்  நம்பினார். கண்களில் கண்ணீர் பெருகியது. அவரது இதயத்தில் சோம்சந்த் ஜி மீது அளவற்ற மரியாதை மற்றும் மரியாதை 

எழுந்துள்ளது. அதை எப்படி திருப்பிச் செலுத்துவது என்ற யோசனையில் ஆழ்ந்தான்.

வாமன்ஸ்தாலியைச் சேர்ந்த சேவ்சந்த் சேத், பாலிதானாவுக்குப் பயணம் செய்துவிட்டு அகமதாபாத் வருகிறார் என்ற செய்தியைக் கேள்விப்பட்ட சோம்சந்த் சேத், அவரை வரவேற்கத் தயாராகிவிட்டார். சேத் நகர மக்களை அழைத்துப் பிரமாண்ட வரவேற்பு நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது. அவர்கள் தங்குவதற்கு பிரமாண்டமான ஹவேலியில் ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டிருந்தன.

சேவா சேத் வாமன்ஸ்தாலியில் இருந்து பாலிதானாவுக்குப் பயணிக்கப் புறப்பட்டார், ஆனால் அவரது முக்கிய நோக்கம் சோச்மண்ட் சேத்தை அடைந்து தனது ஹுண்டியான ஒரு லட்சத்தை திருப்பிச் செலுத்துவதாகும். பணம் நிரம்பிய பைகளை ஏற்றிய இரண்டு வண்டிகளை தன்னுடன் எடுத்துச் சென்றார்.

அகமதாபாத்திற்கு வந்த சோம்சந்த் சேத் சேவா சேத்தை அன்புடன் வரவேற்றார். நெருக்கடியான காலங்களில் தனது பெருமையை காப்பாற்றிய இந்த அகமதாபாத் சேத்தை பார்த்த சேவா சேத்தின் கண்களில் நன்றியும் மகிழ்ச்சியும் கலந்த கண்ணீர்.

வந்திருக்கிறேன். சௌராஷ்டிராவின் லட்சாதிஷ்டிக்கு ஏற்ற பெருமையை அகமதாபாத் சேவா சேத் செய்தது.

பிரமாண்டமான சாலையில் ஊர்வலம் வந்தபோது, சோம்சந்த் சேத் சேவா சேத்துக்கு தன் வசிப்பிடத்தைக் காட்டினார்.

“சரி வா, கொஞ்ச நேரம் அங்கேயே உட்கார்ந்து ஓய்வெடுக்கலாம். இவ்வாறு கூறி, சேவா சேத் ஊர்வலத்தை நிறுத்திவிட்டு, சோம்சந்த்ஜியின் வீட்டிற்குச் செல்ல விருப்பம் தெரிவித்தார்.

விருந்தினரின் விருப்பப்படி, சோம்சந்த் அவரை தனது மாளிகைக்கு அழைத்துச் சென்றார். “எனக்கு உன்னிடம் தனிப்பட்ட விஷயம் பேச வேண்டும். ,

"என்ன விஷயம், சொல்லு?"

"என்னுடன் இருக்கும் வாகனங்களில், இரண்டு வாகனங்கள் இங்கே வெளியேற்றப்பட வேண்டும்." "உங்கள் தங்குவதற்கு வேறு இடத்தில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ளது, எனவே இப்போது நீங்கள் அங்கு செல்லுங்கள்."

"அது எதுவாக இருந்தாலும், அது அங்கு சென்றாலும், இரண்டு வண்டிகளை இங்கே காலி செய்ய வேண்டும்."

"காரணம்?"

"ஆமாம், காரணம் இருக்கு, அதனால்தான் சொல்கிறேன்."

"காரணம் என்ன?"

“என்னுடைய ஹண்டியாக ஒரு லட்சத்தை நீங்கள் செலுத்திவிட்டீர்கள், அதற்கு ஈடாக இரண்டு லட்சம் ரூபாயை உங்களுக்கு கொடுக்க நான் கொண்டு வந்துள்ளேன்.

அவைகள் பைகள்."

"இரண்டு லட்சம் ரூபாயா?"

"ஆம் !"

"ஆனால் எனக்கும் உங்களுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை." “என்னுடைய ஹண்டியை நீங்கள் செலுத்திவிட்டீர்கள், இந்தத் தொகையை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.

இருக்க வேண்டும்." "எனக்கு எதுவும் தெரியாது, என் புத்தகங்களில் உங்கள் பெயரில் ஒரு பை உள்ளது

அதுவும் இல்லை." "அது முடியாது, சேத்ஜி, நீங்கள் எனக்கு செய்த உதவியை என்னால் திருப்பிச் செலுத்த முடியாது."

"நீ என்ன சொல்கிறாய் என்று எனக்குப் புரியவில்லை. என் புத்தகங்கள்

உங்கள் பெயரில் பணம் கிடைத்திருந்தால் கண்டிப்பாக எடுத்திருப்பேன் ஆனால் உங்கள் பெயரில் ஒரு பைசா கூட எழுதப்படவில்லை.

இருவருக்கும் இடையே வாக்குவாதம் தொடங்கியது. ஒருவர் சொல்வார்- 'நான் பணம் கொடுக்க விரும்புகிறேன்'; மற்றவர் சொல்வார்- 'நான் எதையும் எடுக்க விரும்பவில்லை.' கீழே ஊர்வலத்தில் திரண்டிருந்த சேட் கந்துவட்டிக்காரர்கள் காத்திருந்து களைத்துப் போனார்கள். கடைசியாக ஐந்து பேர் வந்து இருவரையும் பார்த்து சொன்னார்கள் - "சேத்ஜி, வராதே! இரண்டு நண்பர்களும் பேச விரும்புகிறீர்கள், பிறகு வசதியாக செய்யுங்கள், ஆனால் ஊர்வலத்தை இப்போதாவது முடிக்கவும்."

சேவா சேத் இந்த ஐவரையும் உட்கார வைத்து, சோம்சந்த் பாய் இந்தப் பணத்தை ஏற்கும் வரை நான் முன்னேற மாட்டேன் என்று கூறினார். “ஆனால் என் புத்தகங்களில் அவர்கள் பெயரில் ஒரு பைசா கூட இல்லாதபோது

இந்தத் தொகையை நான் எப்படி ஏற்றுக்கொள்வது?" என்று சோம்சந்த்ஜி சேத்தியா மக்களிடம் தெளிவான வார்த்தைகளில் விளக்கினார். இந்த வாதத்தைக் கேட்டு அவர்களும் ஆச்சரியப்பட்டார்கள். ஒருவர் பணம் கொடுக்க விரும்புகிறார், மற்றவர் அதை எடுக்க விரும்பவில்லை. ஒருவர்-'எனது ஹண்டி செலுத்தப்பட்டது' என்கிறார்; மற்றொருவர்-'புத்தகங்களில் அவர் பெயரில் ஒரு பைசா கூட இல்லை' என்கிறார்.

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, இந்த சர்ச்சையின் முடிவு இந்த பஞ்ச்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது மற்றும் ஊர்வலம் மேலும் தொடர்ந்தது.

அகமதாபாத்தைச் சேர்ந்த சேத்கள் சோம்சந்தின் புத்தகங்களைப் பார்த்தனர். அவர்கள் இருவரையும் மிகவும் உன்னதமானவர்களாகவும், உண்மையுள்ளவர்களாகவும், உயர்ந்தவர்களாகவும் அனைவரும் கண்டனர். இந்தத் தொகையை இரு தரப்பினரும் தங்களிடம் வைத்திருக்க விரும்பவில்லை, எனவே பஞ்சாயத்தில் இருந்து தேவையான நிதியைச் சேர்த்து, புனிதமான பாலிதானா மலையில் இருவரின் பெயரிலும் பிரமாண்ட நினைவிடம் அமைக்க வேண்டும் என்று பஞ்சாயத்து முடிந்தது.  இன்றும் இந்த நினைவுச்சின்னம் அவரது பெருந்தன்மைக்கு மரியாதை செலுத்துகிறது.