Gorakh Nath & Kan Phata Yogis Hinduism Preservers

शिवस्वरूप, नाथरूप महायोगी अपनी योगसिद्ध दिव्य देह मे अमर हैं

सत्ययुग, त्रेता, द्वापर और कलियुग – चारौ युगों मे ही जगत के प्राणियों के कल्याण के लिए अपने दिव्य शरीर मे प्रकट होते रहते हैं

जोधपुर के महाराजा मानसिंह ने जो अपने समय के प्रसिद्ध नाथ सम्प्रदायी थे, अपनी ‘श्रीनाथतीर्थवाली’ रचना मे गोरखनाथ जी के चारौ युगों मे विद्धमान रहने का संकेत 379 वें श्लोक – ‘प्रसिद्ध मेतन्नाथस्य स्थान युगचतुष्टये’ मे दिया है

गोरखनाथ जी स्वप्रकाश – स्वरूप महायोगी है

‘श्रीनाथतीर्थवाली’ से ही पता चलता है कि उन्होने समय – समय पर भारत के विभिन्न स्थानो मे तपस्या की थी

सौराष्ट्र, पंजाब, उत्तराखंड मे हिमालय के अनेक स्थान, कर्नाटक तथा बंगाल आदि मे गोरखनाथ जी के योगपीठ इस तथ्य के परिचायक हैं

यह निश्चित है कि वे देहसिद्ध अमरकाय महायोगी हैं

महमति ब्रिग्स ने अपनी पुस्तक ‘गोरखनाथ एण्ड दि कनफटा योगीज’ (पृ0 – 228) मे एक परम्परा का निरूपण किया है कि गोरखनाथजी ने सत्ययुग मे पंजाब मे तप किया, त्रेतायुग मे उन्होने गोरखपुर मे तपस्या की, द्वापरयुग मे वे द्वारिका (हरमुज) मे तप मे प्रवृत थे

कलियुग मे सौराष्ट्र के काठियावाड़ स्थान के गोरखमढ़ी को उन्होने धन्य किया

सत्ययुग मे पंजाब प्रदेश मे झेलमनदी के किनारे गोरखटिल्ला स्थान मे गोरखनाथ जी ने तप किया था

त्रेतायुग मे गोरखनाथ जी की विद्धमानता का वर्णन करते हुए ‘श्रीनाथतीर्थवाली’ मे दो सौ तीसरे श्लोक से दो सौ सातवे मे कहा गया है कि पूर्व दिशा के तीर्थों मे सबसे पहले (गोरक्षपुर) गोरखपुर स्थान है

उसके उत्तर भाग मे पुण्यप्रद (गोरक्ष) गोरखनाथ जी का स्थान है

त्रेतायुग के रामावतार मे इस स्थान का वर्णन आया है

इस स्थान से एक कोस (3 किलोमीटर) दूर पश्चिम दिशा मे इरावती (राप्ती) नदी है

यहाँ गोरखनाथ जी की काठ की पादुका विद्दमान हैं

यहाँ से सात कोस (21 किलोमीटर) दूर चतुर्मुख गाँव है

उसके उत्तर मे दो साथ पग (कदम) दूर उत्तम स्थान मे गोरखनाथ जी ने अपने कानों को छेदा था

पर्वत पर आज भी श्रीरामचंद्रजी का चिन्ह है

इस वर्णन से त्रेतायुग मे विद्दमान गोरखनाथ जी ओर अवतार लेने वाले भगवान राम के पारस्परिक संबंध पर प्रकाश पड़ता है

कहा जाता है कि गोरखपुर मे स्थिति गोरखनाथ जी कि तप : स्थली मे रघुवंशी नरेश रघु, अज और भगवान राम ने उनका दर्शन कर अपने आप को धन्य किया था

त्रेता युग मे महायोगी गोरखनाथ ने अपनी तप : स्थली मे अखंड ज्योति प्रज्वलित की थी

यह ज्योति आज भी मंदिर के गर्भ गृह मे अनवरत अनेक झंझावातों तथा प्रलयसदृश उत्पादों के आघात – प्रतिघात का सामना करती हुई अखंड रूप से जल रही है

त्रेतायुग मे ही इस तप : स्थली पर गोरखनाथ जी ने अखंड धूना भी प्रज्वलित किया था, जो आज भी दर्शनीय है

कहा जाता है कि भगवान राम के राज्याभिषेक – उत्सव मे पधार कर आशीर्वाद देने के लिए आमंत्रित किया गया था, पर वे तपस्या मे लीन थे, इसलिए उस महान अवसर पर उनका आशीर्वाद मात्र ही भेजा गया था

द्वापर युग मे जूनागढ राज्य मे प्रभासपटटन के समीप गोरखमढ़ी मे उन्होने तप किया था

महाराजा मानसिंह ने अपनी ‘श्रीनाथतीर्थवाली’ रचना के 31वे से 38वे श्लोको मे वर्णन किया है कि (रैवतक पर्वत से) पश्चिम देश मे क्षेत्रो मे श्रेष्ठ प्रभास क्षेत्र है

वहाँ गोरक्षमठिका (गोरखमढ़ी) का परम धाम है

उस स्थान पर भगवान क्रष्ण का भगवती रुक्मिणी से से विवाह सम्पन्न हुआ था

रुक्मिणीजी के रूप के लावण्य से देवता मोहित हो गये

तब ऋषियों तथा अन्य लोगों ने वहाँ विराजमान गोरखनाथजी का स्तवन किया कि आप दर्शन दीजिये

प्रसन्न होकर महायोगी गोरखनाथ ने उन लोगों को दर्शन दिया

गोरखनाथ जी के स्नेह और आशीष से कंकणबन्धन सम्पन्न हुआ

भगवान क्रष्ण ओर रुक्मिणीजी ने गोरखनाथ जी का बडी श्रद्धा से स्तवन किया

यह स्तवन सारे संसार मे प्रसिद्ध है

कल्पद्रुमतंत्र के ‘गोरक्षस्तोत्रराज’ में श्री क्रष्ण के उदगार हैं कि से गोरखनाथजी ! आप निरंजन, निराकार हैं, सिद्ध आप की वंदना करते हैं

आप को नमसकर है

आप सिद्धों के महासिद्ध हैं

ऋषियों के ऋषीश्वर हैं और योगियों के योगीन्द्र हैं

आप शून्यों मे भी परमशून्य है

परमेश्वरों के परमेश्वर हैं

ध्यानियों के ध्येय, धाम – परमपद हैं

हे गोरखनाथजी ! आपको नमसकर है

इस तरह से स्तुति करने पर गोरखनाथ जी प्रसन्न हो गये ओर दिव्यदंपति भगवान क्रष्ण और महारानी रुक्मिणी से वर मांगने को कहा

भगवान क्रष्ण ने बडी श्रद्धा से विनम्रता पूर्वक कहा कि हे नाथ ! आप यहाँ निवास कीजिये

नाथजी महायोगी गोरखनाथ जी ने ‘तथास्तु’ कहा ओर वहाँ प्रतिष्ठित हो गये

लोकमानस मे गोरखनाथ जी के चरित् से द्वापर युग की यह अनुश्रुति परम्परा से सम्मानित है कि वे गोरखपुर के तप : स्थल मे विराजमान थे

उस समय धर्मराज युधिष्ठिर का राजसूय यज्ञ सम्पन्न हो रहा था

उसमे पधारने के लिए निमंत्रण देने स्वम पांडव वीर भीमसेन गोरखपुर आए थे

उस समय महायोगी गोरखनाथ जी समाधि मे तल्लीन थे

भीम सिंह प्रतीक्षा करने का आग्रह किया गया

भीमसेन ने कुछ समय तक इस तप : स्थल मे विश्राम किया

कहा जाता है कि इनके शरीर के भार से प्रथ्वी का यह भाग दाब जाने पर उस स्थान पर एक सरोवर बन गया

यह सरोवर आज भी मंदिर के प्रगण मे दर्शनीय है

इस घटना के स्मारक रूप मे भीमसेन की शयनमुद्रा में विश्राम करती एक विशाल प्रस्तरप्रतिमा भी दर्शनीय है

इस तरह यह बात स्वतः सिद्ध है कि गोरखनाथ जी अमरकाय योगी हैं

कलियुग मे महायोगी गोरखनाथ जी ने पेशावर के किले मे गोरखहट्टी स्थान मे तपस्या की थी

कलियुग मे तो अनेक स्थानों पर प्रकट होकर योग साधको और पुण्यात्माओं को दर्शन देने का व्रतांत बहुलता से उपलब्ध होता है

चारों युगों के उनके जीवन से संबन्धित स्थान उनके तप : स्थल हैं

उन्होने समाधि ली ही नहीं

अपनी योगदेह मे अमरकाय योगी के रूप मे वे नित्य विद्धमन हैं

संत कबीर ने अपनी एक साखी मे ‘साषी गोरखनाथ ज्यूं अमरभय कलि माहि’ – उन्हे अमर कहा है

इसी तरह महान सूफी कवि मालिक मुहम्मद जायसी ने पदमावत मे वर्णन किया है कि जब गोरखनाथ जी से भेट होती है, तभी योगी सिद्ध होता है

इसमे तनिक भी संदेह नहीं है कि गोरखनाथ जी अपनी योगसिद्ध देह मे नित्य, विद्धमन, ज़ीवन मुक्त, अमर योगेश्वर हैं

उनका प्रत्यक्ष दर्शन समय – समय पर सौभाग्यशाली योगियों, सिद्धों और महात्माओ तथा जनसामान्य को भी होता रहा हैं

वे चारों युगों को अपनी योगसिद्धि और व्यक्तित्व से क्रतार्थ और प्रभावित करते रहते है

गोरखनाथजी की सिद्ध योगदेह मे उनकी अमरकायता के स्तर पर यह स्वीकार करने मे तनिक भी आपत्ति नहीं है कि योग साधक के मान मे उनके प्रत्यक्ष दर्शन कि कामना होने पर वे स्वत: प्रकट हो जाते हैं और अपनी योगमयी सन्निधि – विद्धमनता अथवा व्यापकता से लोगों को क्रतार्थ करते रहते है

उनके योग विग्रह का प्रत्यक्ष दर्शन होने के तथ्य से नाथ सम्प्रदाय की महनीयता युग – युग से अनुप्राणित होती आ रही है

अमरकाय योग विग्रह महायोगी गोरखनाथ परम अभिवंध हैं

Doha = Di Haath ( Two Line Poems)

1).Kathiyavad ma kok di bhulo pad bhagwan...
tha ne amaro mehmaaaan,
tara eva karu sanmaan,
tane swarg bhulavu shamla.






2).Shiyale sorath(saurashtra) bhalo,
Unale gujarat,
Varkhama Vagad(vagad pradesh) bhalo,
Maro kutchhdo baremaas.






3).Shiyale shiro bhalo,
Unale meethi chhas,
Chomase bhajiya bhala,
Ane amare Khichdi baaremaas
-----   ----

Another Example of Saurashtra Sahitya Doha
 
( ek bijo doha chhe.....aama pan kutchhi touch chhe...just for u...)






Asaan(ame) girivarja(dungrao na) morlaaaa......
(ane)ame kankar pet bharaaaa....
amari rut aave nav bolieeeeee........
to to amara haida faaaat mara...


Translation :


Ame dungaro na morla(peacocks)...kaankra pathra khaine pet bharie....to pan.....amari rutu(amara bolvani rutu..chomasu) aave tyare na bolie....to amara haiya(dil) faatine mari jaie.....

Source : http://www.shayri.com/forums/showthread.php?t=34385

HISTORY ON A BANNER - Written by Nana Chudasama

Narendrasinhji Mansinghji Chudasama, more popularly known as Nana Chudasama is an eminent activist representing the common man, and a former Sheriff of Mumbai. Born in a prominent Rajput family from Saurashtra, he was the second of four sons.

Nana became the founder of the NGO Giants International which has over 500 branches spread all across India and in 10 countries abroad. Giants undertakes projects that have an immense impact on society, such as family welfare, disaster management, education and environment.



HISTORY ON A BANNER is a compilation of Nana Chudasama’s thought-provoking Marine Drive banners – embedded in satire, puns and humour. The book echoes the voice of the common man and is a fascinating journey into the archives of history. It is an interesting chronicle of recent events which have been instrumental in shaping our collective destinies. To those who have not had the fortune of savouring the rib-tickling humour and sarcasm of Nana Chudasama until now, this book is an invitation to do so. Enjoy the dreams and angst of the common man reflected effectively in Nana Chudasama’s banners!

Saurashtra King Faced Alexander

The article from Journal Cimmerian :

When Donn Othna and his Saxon captors sail storm-driven and battered into the harbour of Nagdragore on the Gulf of Cambay, after a voyage for which epic is an understatement, the Briton’s sword hums faintly. Donn Othna explains that it sings because it’s coming home. “It was here that my sword was born from furnace and forge and wizard’s hammer, dim ages ago. It was once a great saber belonging to a mighty Eastern emperor … ”

Donn Othna might well believe the sword, if Indian, was a work of wizardry. The original Damascus steel was developed in India, and it was long centuries before such superb blades were able to be made in the Middle East. Persians and then Syrians did eventually learn the art, but they couldn’t equal the results without importing the raw steel from India to work with. It’s likely that the iron ore from certain mines in southern India contained a particular combination of trace elements — vanadium, nickel and others — that made the blades unique once they were forged with painstaking art to produce high-carbon steel.


We can assume the “great saber” was a typical Indian tulwar. Who the “mighty Eastern emperor” could have been is a matter for guesswork, but the blade’s history makes it clear that he lived before Alexander the Great. Maybe he was Darius I of Persia. Darius conquered the Indus valley shortly before 500 B.C. The various kingdoms of northern India at the time — the sixteen mahajanapadas or “great countries” — would have become worried by that. Despite their name, none was so great or powerful next to the Persian Empire. One of them, Avanti, lay squarely where the much later “Nagdragore” was situated, east of the Gulf of Cambay. Another kingdom, Saurashtra, though not one of the sixteen, lay on the Gulf itself. Nagdragore probably combined the former territories of both

More details at : http://www.thecimmerian.com/a-double-edged-blade-of-a-sinister-blue/

Saurashtra State's Stamps

Indian Princely State Radhanpur Fiscal Court fees and Revenue Stamps Indian Princely State Radhanpur, Formerly Western India States (Palanpur ) Agency, merged into Saurashtra, now in Gujarat state. Area of state 2,979 km2 , Population was 70,530 in 1931, Privy purse was 129,000 Rs. on the time of accession (10 Th June1948 ).

Indian Princely State Rupal Fiscal Court fee and Revenue Stamps Rupal state was formerly Western India States ( Sabar Kanta ) Agency :merged inti Saurashtra now in Gujarat State , area of state was 16 Sq miles (11 Villages ), Population of state was 4,515 in 1931.

Court fee stamp.

Indian Princely State Bhavnagar Fiscal Court fee and Revenue Stamps Bhavnagar state formerly Western (Kathiawar) India States Agency, merged into Saurashtra ; now in Gujarat state. area of state was 7669 square miles ,and population of state was 11,048 in 1931. Privy purse of state on the time of accession (15Th Feb.1948 ) was Rs.10,00,000.

VERY RARE STAMP SAURASHTRA OF STATE(FINE USED)ONE ANNA

Indian Princely State Wadhwan Fiscal Court fee and Revenue Stamps Indian Princely State Wadhwan Fiscal Court fee and Revenue Stamps :--


Wdhwan state is formerly Western India States Agency ( Kathiawar ) merged in Saurashtra, now in Gujrat State , area of state was 627 KM2 ,and population of state was 42,602 in 1931, Privy purse of state on the time of accession (15Th February.1948 ) was Rs.1,42,000.

Indian Princely State Palitana Fiscal Court fee and Revenue Stamps Indian Princely State Palitana Fiscal Court fee and Revenue Stamps :--


Palitana state is formerly Western India States Agency (kathiawar), merged in Saurashtra. now in Gujarat State, area of state was 777 KM2 ,and population of state was 58,000 in 1921, Privy purse of state on the time of accession (15Th Feb.1948 ) was Rs.1,80,000

Indian Princely State Wankaner Fiscal Court fee and Revenue Stamps Indian Princely State Wankaner Fiscal Court fee and Revenue Stamps :--


Wankaner state is formerly Western India States Agency (Kathiawar), merged in Saurashtra, now in Gujarat States, area of state was 1,080 KM2 ,and population of state was 44,259 in 1931, Privy purse of state on the time of accession (15Th Feb.1948 ) was Rs.1,80,000.
 

Cheque leaf of STATE BANK OF SAURASHTRA

Indian Princely State Morvee / Morvi Fiscal stamps Morvee state is formerly Western India States (Sabar Kanta) Agency, now in Gujarat State , area of state was 2,129 KM2 ,and population of state was 1,13,023 in 1931, Privy purse of state on the time of accession (15Th Feb.1948 ) was Rs.5,20,000.

Indian Princely State Bajana Fiscal Court fee and Revenue Stamps Bajana state is formerly Western India States Agency ( Eastern Kathiawar ): merged in Saurashtra, now in Gujarat State , area of state was 183 sq miles ,and population of state was 13,481 in 1931.  Court fee Stamp.

Indian Princely State Gadhka Fiscal Court fee and Revenue Stamps India Gadhka state was estate of formely Western India States Agency (Kathiawar ),merged in Saurashtra, now in Gujarat State , area of state was 60 square KM ( 5 villages ) ,and population of state was 2,392 in 1931.

Revenue stamp.

Postal Stamp of Saurashtra State.

Dayananda Saraswathi - Founder of Arya Samaj

The founder of the Arya Samaj. The great sage who sought to restore to Hinduism its natural radiance and wisdom. A fearless reformer. He saved the man who poisoned him - so boundless was his goodness.


This happened about 150 years ago. Saurashtra of the present Gujarat State consisted of several small states. Among them was Morvi. Tankara was a town in this state. There lived a wealthy Brahmin, Karshanji Lalji Tiwari by name; he was also the tahsildar of Tankara. The ruler of Morvi had granted him a small troop of horses (cavalry) both for protection and as a mark of honour.


Karshanji was a good and just man. He was generous in his dealings. He had faith in religious practices that had come down from times immemorial. His wife,Amrithbai, was a beautiful and Virtuous woman. She was like a mother his go to all the villagers. In 1824, a son was born to the couple. They named' him Moolashankar.According to the custom of the place, he was also called Dayaram. This child was to become famous as Maharshi Dayananda.

When he attained the age of five, Moolashankar's education started. At the age of eight, his Upanayana Samskara (being invested with the holy thread) was performed. The boy used to perform religious rites like 'Sandhyavandana’ with devotion. He had a very good memory. By the time he was fourteen he had learnt by heart the Yajurveda, the scriptures and the upanishads.

Karshanji wished that his son should follow in his footsteps by becoming a devotee of Shiva. He, therefore, used to describe the greatness of Shiva every now and then. He would advise the boy to worship Lord Shiva and only then eat something on days of festivals.

Moolashankar had an uncle whom he loved very much. His uncle himself was a simple man of great learning with a religious bent of mind. He influenced the boy deeply. Moolashankar had a sharp intellect and an extraordinary memory and so his uncle thought some day his nephew would become a great man.

After many spiricual experience and many incidents of his life happened.  He wrote " Sattyartha Prakash" book of his experiece essence.

Shri Krishna Pranami Dharma

Dev chandraji - 1581-1655 AD

Saurashtra is a territory of India where saints, warriors and women of distiction, during middle ages gave special importance to Shri Krishna Pranami Dharma. This branch with Pranami emphasis originating from Jamnagar spread all over Gujarat and entire India, and to Nepal and other countries, still preserving its initial essence, inspite of intermingling with several other religious streams.

Pranami Dharma has over 5 million adherents who are known to respect each other as friends with Pranam - salutations irrespective of difference of age or youth.

The most important leader of Pranami Dharma who carried the word and practice to places far and near is Shri Prannath, whose monumental efforts and dedication historically have made a distinct mark on the Indian religion and civilization. The main scriptures are: Tartam Sagar and Vitak.

The founder Shri Devchandra Maharaj was born in 1581 A. D., in Marwad province in Umarkot village in a Kayasth family. From early childhood he showed saintly tendencies. At 16 years of age he renounced the world and left in search of Brahma Gyana (divine knowledge) from Kutch to Jamnagar.

Jamnagar was a very important center of Indian civilization. With the contributions of outstanding leaders of thought and religion, it was considered a miniature Kashi, the holy of the holiest of religious centers for pilgrimage and learning. It is here that Shri Devchandraji learned from the famous savant Kanji Bhatt Bhagwat Katha for 14 years with single pointedness and realized the meaning of Bhagwat and attained Bhrahma Vidya (divine knowledge and realization).

After this experience from Tartam Mantra, Shri Devchandraji undertook the work of giving concrete shape and form and called this stream Nijanand Sampradaya, when he made Jamnagar his major center of operation where he explained Vedas, Vedantic knowledge and Bhagwatam in simple language intelligible to lay persons irrespective of social class and religious differences, and taught them Tartam Mantra. This group of persons/followers are now known as Sunder Sath/Pranami.

எம்.வி.வெங்கட்ராம் படைப்புகள்

( சௌராஷ்டிர சமூகத்தை சார்ந்த தமிழ் எழுத்தாளர் திரு. எம். வி. வெங்கட்ராம் அவர்கள்.  )

(இக் கட்டுரையின் ஆசிரியர் திரு. மு. சிவகுருநாதன் அவர்கள்)

(சாகித்திய அகாதெமி 22 ஜனவரி 2011 சனியன்று கும்பகோணம் ஜனரஞ்சனி சபாவில் எம்.வி.வெங்கட்ராம் படைப்புகள் குறித்த ஒரு நாள் கருத்தரங்கை நடத்தியது. அது குறித்த சிறிய பதிவு. 

எம்.வி. வெங்கட்ராமுடனான தனது சந்திப்பு, நட்பு பற்றியும் சொல்லி அவரது எழுத்துக்களை சிலாகித்து பேசியவர்களாக வே.மு. பொதியவெற்பன், தேனுகா, தஞ்சை ப்ரகாஷ் ஆகியோர்களை பட்டியலிட்டு எம்.வி.வி. பற்றி இன்னமும் அதிக தகவல்களைக் கொண்டு வந்திருக்கிறேன். நேரம் கிடைக்கும்போது இடைஇடையே அச்செய்திகளை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன் என்று சொல்லி ஒரு நீண்ட அறிமுக உரையை இராம. குருநாதன் நிகழ்த்தினார்.


பின்னர் பேச வந்த சாகித்திய அகாதெமி தமிழ் ஆலோசனைக் குழு ஒருங்கிணைப்பாளர் சிற்பி பாலசுப்பிரமணியம் எம்.வி.வி.யின் நாவலைப் படிக்காமல் சிலப்பதிகாரத்தைப் பற்றி எழுதப்பட்ட நாவல் என்று விமர்சனம் எழுதியதை குறிப்பிட்டு பேசினார். அ. மார்க்ஸ் போன்றவர்கள் தமிழிலக்கியத்தை தலித் இலக்கியம், செட்டியார் இலக்கியம், முதலியார் இலக்கியம் என்றெல்லாம் சாதி ரீதியாக வகைப்படுத்தி வைத்துள்ளனர் என்று வருத்தப்பட்டுக் கொண்டார். தமிழில் இப்படியெல்லாம் அணுகும் போக்கு உள்ளது என்பதை ‘கண்டுபிடித்து’ வெளிப்படுத்தினார்.

மேலும் இந்திய இலக்கிய சிற்பிகள் நூல் வரிசையில் எம்.வி.வி.யைப் பற்றிய நூல் ஒன்றை தேனுகாவை எழுதித் தருமாறும் அதை சாகித்திய அகாதெமி கண்டிப்பாக வெளியிடும் என்றும் அறிவித்தார். எம்.வி.வி.யின் நாவல்கள் மற்றும் படைப்புகள் பற்றி வந்துள்ள விமர்சனங்களை குறிப்பிட்டு சிற்பி பேசி முடித்தார்.

மைய உரையாற்றிய சாகித்திய அகாதெமி பொதுக்குழு மற்றும் தமிழ் ஆலோசனைக் குழு உறுப்பினர் இரா. மோகன், பி.எஸ். ராமையா எப்படி எம்.வி.வி.க்கு வழிகாட்டினார் என்பதைத் தெரிவித்தார். தி.ஜா., கு.ப.ரா., க.நா.சு. போன்ற சமகால எழுத்தாளர்களோடு எம்.வி.வி.யைத் தொடர்புப்படுத்தி தனது பேச்சை நிறைவு செய்தார்.


சிறப்பு விருந்தினர்களின் உரைக்குப் பிறகு நன்றியுரை சொல்ல வந்த ரவி சுப்பிரமணியன் எம்.வி. வெங்கட்ராமுடன் உள்ள தனது நினைவுகளைப் பகிர்ந்து கொண்டார். அவரைப் பற்றிய ஆவணப் படம் எடுப்பதற்கு நிறைய செலவு பிடிக்கும். எனவே சாகித்திய அகாதெமி உதவிட வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார்.


முதல் அமர்வில் தலைமையேற்ற அ. மார்க்ஸ், கும்பகோணத்தில் நாங்கள் நெருங்கி உறவாடிய எழுத்தாளர் கரிச்சான் குஞ்சு என்றும் அவர் அளவிற்கு இல்லையென்றாலும் எம்.வி.வி.யுடனும் தொடர்பு இருந்ததைக் குறிப்பிட்டுப் பேசினார். இவரது படைப்புகளில் ‘காதுகள்’ தம்மை ஈர்க்கவில்லையயன்றும் ‘நித்ய கன்னி’, ‘வேள்வித் தீ’ போன்றவற்றை சிறந்த படைப்புகளாக பார்ப்பதாகவும் கூறினார்.


எம்.வி.வி. பாரதத்தின் மேல் அதிக ஈடுபாடு கொண்டவர். தமிழ்ச் சூழலில் கம்பராமாயணம் பேசப்பட்டதைப் போல வியாசபாரதமோ, நல்லாபிள்ளை பாரதமோ பேசப்பட்டதில்லை. பாரதத்தின் மீது அதீத பற்றுடைய எம்.வி.வி. முயன்றிருந்தால் தமிழுக்கு ஒரு அருமையான பாரதம் கிடைத்திருக்கும் என்றார்.

1992-ல் பாபர் மசூதி இடிக்கப்பட்ட சூழலில் சாகித்திய அகாதெமி விருது பெற்ற எம்.வி.வி., அத்வானியை சந்தித்ததையும் குறிப்பிட்டு இந்துத்துவத்துடன் இணக்கமாக இருந்த எழுத்தாளர் என்று சொல்லி அதற்கான காரணத்தையும் சொன்னார்.

தமிழ்நாட்டில் சிறுபான்மை சமூகமான செளராஷ்டிரா சமூகத்தைச் சேர்ந்த எம்.வி.வி.க்கு உரிய அங்கீகாரம் கிடைக்கவில்லை. இன்றும் கூட செளராஷ்டிரா மொழிக்கு வரி வடிவம் இல்லை. அவர்களது மொழி கூட பலரால் கிண்டல் செய்யப்படுகிறது. இவர் தனது இறுதிக் காலத்தில் செளராஷ்டிரா மொழிக்கு வரி வடிவம் கொடுக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டிருந்தார். இந்தப் பின்னணியில் அவரது அடையாள அரசியலையும் இந்துத்துவத்தின்பால் அவர் சாய நேர்ந்ததையும் நாம் விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும் என்றார்.

(அவரின் வரி வடிவம் காணும் முயற்சிக்கு சௌராஷ்டிர மத்ய சபை வெற்றி கண்டு விட்டது. 2008 இல் பாளையங்கோட்டையில்  மத்திய அரசின் உதவியோடு எழுத்துக்கள் பெறப்பட்டு முன்னாள் தமிழக சபாநாயகர் திரு. ஆவுடையப்பன் கரங்களால் வெளியிடப்பட்டன. )

 நன்றி : சிவகுருநாதன் அவர்களுக்கு. அவரின் தொடர்பு முகவரி :

 http://musivagurunathan.blogspot.com/2011/01/blog-post_26.html

Lakulisa - Founder of Pasupata Siddanta of Saurashtra



Lakulisa With Vishnu and Brahma

 At the foothills of the great Kalikadevi temple at Pavagadh Gujarat, situated in Saurashtra; there is a sprawling peaceful lake dotted with temples displaying the splendor of Saurashtra.

The Name Lakulisa probably derived from Sourashtra language word :
Lakuda + Esha
ie.  Lord Esha (Siva) Having a stick in hand.

Driving down during the monsoon time can indeed change the mood of the land such that it almost feels like divinity descended on earth in a chariot of mist. And here among rocky hillsides strewn with huge boulders lie one of India's most ancient temples now in ruins - Lakulisa temple. This temple dates back to the 10th century though the cult of Lakulisa existed well into the 1 cen.A.D and has been mentioned the Mahabharata.

This delapidated temple holds the iconography of Lord Shiva thought it houses Lakulisa within its walls. Among its very rare and fine sculptures one can see Dakshinamurthy Shiva, Ganesha and Gajantaka Shiva. Most of the upper half of the temple has fallen off and merged with the surrounding boulders leaving standing walls with intricate sculptures to show the original spendor of this great cult icon.

Lakulisa was the founder of Pashupata Shaivism which was one of the oldest and prominent Shaivite schools that existed in the early 1 cen A.D, though dating it is still uncertain. Lakulisa's school of Pashupata Shaivism originated at Kayavarohan in Saurashtra and extended to Payar in Kashmir and Orissa in the east. It later spread far and wide and penetrated into Tamil Nadu in the 7th to 14th cen A.D.


Lakulisa was born in Gujarat, and when a little boy, was struck by illness and given up as dead. He was taken to the ghats to be cremated, when he is supposed to have "come back to life". He asked the people to leave him, and grew up in the ghats, with special mystical and spiritual powers.

Lakulisa's images are found all over India indicating that his cult was very well established. The Pashupatas were ascetics and were followers of the Bhakti movement. Lakulisa was almost considered an incarnate of Lord Shiva during his time.  His teachings are codified in the Lakulisa Siddhanta, while in his images he is represented in Dharmachakrapravartana mudra with a Lakuta / Laguda (விறகு) (stick) in one arm. His main desciples were Kausika, Gargya, Mitraka and Rusta.

What was this cult all about? Kaundinya in one of his commentaries on the Pashupata Sutras says that Lord Shiva taking the form of a Brahman as an incarnate at Kayavatarana, went on foot to ujjain and taught his doctrine to Bhagavat Kushika. The Pashupata doctrine was revealed by Lakulisa, the last of the 28 incarnations of Shiva. The worship of Shiva included strange practices which involved bathing in sand and holy ash thrice a day and living in isolation.   What ever their practices and whether it conformed to the society at large, this once popular cult lost its dynamic presence and ceased to exist till today in its original known form.

Paramahansa Yoganand Maharaj's Guru BABAJI of Saurashtra

Yogender Vigani was also known as Yoganand Maharaj. The details about his birth related date and place in unknown and not sure. But it is said that he was born on Vasant Panchami, in the small village near to Veraval in Saurashtra, Gujarat-India, in the end of the 19th century.

Yoganand maharaj was considered as one of the great famous exponents of ‘Hathyoga’ and mighty spiritual leader of “Shaktipat parampara” and his yogic artistries were simply remarkable. Through Swami Narayan Teerth Dev Maharaj also known as Madariwala, he got the Shaktipat diksha.

Yogiraj’s details of biographical were very less as he scanty discussed and rarely said about his own life. As he had long quest for Yoga and kundalini awakening, he left is house in the year 1909, and decided to start wondering for it. He spent his most time in several ashrams and well-read about yogic Kriyas as he has curiosity for that. Though he became master and skilled “Hath-Yogi” but enabled to get a true experience.

Source : http://hindu-guru-saints-swami.blogspot.com/2010/08/paramahansa-yoganand-maharaj.html

Gujarat Saurashtra Parampara. Pakhwaj

Pakhawaj is essentially a north Indian version of the mridangam and is the most common north Indian representative of the class of barrel shaped drums known as mridang. It was once common throughout north India, but in the last few generations tabla has usurped its position of importance. It has a right head which is identical to tabla except somewhat larger. The left head is similar to the tabla bayan except that there is a temporary application of flour and water instead of the black permanent spot. It is laced with rawhide and has tuning blocks placed between the straps and shell.


There are several styles of pakhawaj playing. The most well known and important is for the accompaniment of dhrupad and dhammar singers; this however, is falling out of fashion. Pakhawaj is also very much used for Orissi dancers and occasionally for kathak. It is also found in a classical form from Rajasthan known as Haveli Sangeet.

 Gujarat Saurashtra Parampara Pakhwaj also among the many parampara pakhwaj. 

Swami Vivekananda was Guru Bhai of Mridangacharya Dulli Babu.  He was from Bengal Parampara phakwaj style.

Atharva Veda speaks about Sourashtra Land

Aatharva Veda

     A book released by Sri Buvaneswari temple, Pudukottai on the occassion of Sri Bhakala Mukhi Gayathri samputita Brahmastra Swarupini Sri Bhakala mukhi Yagna.  This book narrates the Avatar of Godess Bhakala mukhi.

" अत वक्ष्यामि देवेशि भकलोत्पत्ति कारणं

पुरा किरुथयुगेदेवि वातक्षोब उपस्तिते

चराचर विनाशाय विष्णु चिन्तापर

तपस्यायसा संथुष्ट महातिरिपुर सुन्दरी

हर्थ्राग्यं सरो दृष्ट्वा जलक्रीदपरायणा

महाबीथः रतास्यान्ते सौराष्ट्रे भकलांबिके

स्रिविद्य संबवं तेजः विज्रुम्बति इतस्थ :

चतुर्तासि भोउमयुता.........

तस्यामे वार्थ राथ्रोउतु भीतःअरतनिवासिनि

ब्रह्मास्त्र विद्या संज्ञात थ्रिअलोग्य स्तंबिनि परा "

These above details found in Sankayana rishi tantra, and Bhakala mukhi Kavacham.  In these slokas, " On the PraLaya time, when earth covered with full of sea water, Infant Lord Hari sleeps on a floting leaf on sea water.  Thus the infant affraid with big waves of sea, the mother came as avatar on thursday night, at a pond of yellow water situated at Sourashtra.  She sung a lullaby for Lord Infant Hari and she make the sea stable.
She is called as mother with Stable Power (Stambanam).

From the above book's passage, it is evidenced that Atharva Veda describes Sourashtra desam.  After her avatar, the violant waves of sea and violant air became calm and Infant Lord Hari got relief from fear and starts to play and laugh.  She was called as "Brammastra rupiNi "

Indian Politics of Ancient Sourashtra Nation

ஐம்பத்தாறு தேசங்களின் அக்கால அரசியல் நிலவரங்களை கூறும் "புராதன இந்தியாவில் அரசியல்" என்ற புஸ்தகம் பொன்கொடி பதிப்பகம் சென்னை முதல் பதிப்பு 2000  இல் சௌராஷ்டிரா தேச அரசியல் நிலைமைகளை கூறி உள்ளது.  புராதன காலம் எனில் முஸ்லிம்கள் படையெடுத்து வந்து நிலை பெற்றதற்கு முந்தி இருந்த இந்தியாவை குறிப்பதாகும்.  இதனை புராதன இந்தியாவின் முற்பகுதி, பிற்பகுதி என்றும் இரண்டாகப் பிரிக்கலாம்.  அலக்ஸாண்டர் படைஎடுப்போடு முற்பகுதி நிறைவு பெறுகிறது.  அந்த முற்றுப் பெற்ற நிலையில் இருந்து தொடக்கி முஸ்லிம்கள் ஆதிக்கங்    கொள்ள  ஆரம்பித்தது வரை, கி. பி. பன்னிரண்டாம் நுற்றாண்டு வரை பிற்பகுதி என்று பிரித்து உள்ளார் நூலசிரியர்    சுவாமிநாத சர்மா.  இதில் சௌராஷ்டிரா தேச அரசியல் நிலவரம் பற்றி கூறுவதாவது :

" காம்போஜர், சுராஷ்டிரர் ராஜ்யங்கள் :  இந்த இரண்டு ராஜ்யங்களிலும், பிரஜைகளனைவரும் ராணுவப் பயிற்சி பெறவேண்டும் என்ற கட்டாயம் இருந்தாதகத் தெரிகிறது.  அதாவது பிரஜைகளெல்லோரும் போர்வீரர்களாயிருந்தார்கள் .  இதனால் இவர்கள் விவசாயத்தையோ    மற்ற தொழில்களையோ  புறக்கணித்து விடவில்லை.  அவற்றிலும் வல்லவர்களாகயிருந்தார்கள்.  இவர்களுடைய ராஜ்யத்தில் செல்வம் கொழித்து இருந்தது என்பதை நாம் சொல்லத் தேவை இல்லை.  "

உலகின் முதல் செயற்கை ஏரி - சௌராஷ்ட்ரத்தின்    சுதர்சனம் பற்றிய விவரங்களும், ஐம்பத்தாறு தேசங்களுள் ஒன்பதாவதாகவும்; சௌராஷ்டிரா தேசம் இப் புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

Shakti Peeta of Saurashtra desi

51 Shakti Peethas

In Satya Yuga, Daksha performed a yagna with a desire of taking revenge on Lord Shiva. was angry because his daughter Sati had married Shiva against his wishes. Daksha invited all the deities to the yagna except for Shiva and Sati. The fact that she was not invited did not deter Sati from attending the yagna. But Sati, being an uninvited guest, was not given any respect. Furthermore, Daksha insulted Shiva. Sati was unable to bear her father’s insults toward her husband, so she committed suicide by jumping into the pyre. When Lord Shiva heard about her death he became furious. He went to the place where Daksha was performing his yagna and destroyed the area. Daksha was killed by Shiva’s ganas. Daksha


Lord Shiva then carried Sati’s body all over the world in a state of wild grief. At the request of all other gods, Lord Vishnu severed Sati’s body into 51 pieces with his Sudarshan Chakra, so that Lord Shiva could return to his sanity and once again take up his duties. Various parts of Sati’s body fell at different places which became known as Shakti Peethas. At all Shakti Peethas, the Goddess Shakti is accompanied by Lord Bhairava (a manifestation of Lord Shiva).

These Shakti Peetas are belongs to very old age and many shakti peetas forgotten or many shakti peetas in same name in various places.  On of the shakti peeta of Sati devi's thoracic body part fall at Somnath, Veraval, Saurashtra.  This is considered as the Eigth consonant letter / akshar of Sanskrit / sourashta language.  By order of Kanchi Kamakoti Sankaracharya Sri Chandrasekara saraswathi swami, a research made on 51 shakti peetas.  Finally, Vikatan prasuram (Ananda Vikatan weekly) the author Nagaraja wrote briefly of 51 akshar shakti peetas. 
 
     He wrote that " the Jaya @ Bhogada Devi peetam of Somnath, Sourashtra region is unforgettable by history ".  In the Somnath mandir premises, the Jaya Devi's Shakti peetam found.   The sanskrit book " Chitta Sabara tantram" narrats her idol as :
 

जो बोगता हिरक्तास्यात त्रिनेत्रा सिंहवाहना .

चाथुर्भुजा कडक केड वराभय करान्विता

 

     She is as red as blood, with three eyes, four hands.  She called in Saiva sect.  as ' Chaturana '  In Vaishnava sect. ' Sheeli '  In Saktha sect. ' Stirakala ' and in our body she placed Left Wrist and she born from victory, and called as Jayantha and Japa.  The book "Mathruka Nikandu" describes the above.

      This peetam called as ' Mathureswarm' by Meru tantram book and other books called this peetams place as Prabhas Patan. 
 
    From this temple, if we move southwards, we can reach southpole.  No other land in south side from this temple.   This shakti called ' Chandrabhaha devi '. 
 
     In this sacred place Lord Krishna came with citizens of Dwaraka kingdom, to observe last days of their life.  Lord Krishna from here throw away his body and went His abode Vaikundam.  This place was called as ' Dehotsarg'. 

Surya Siddhanta

Surya Siddhanta

A1000 Plus Year Old Hindu Text Book of Astronomy

A Description of the Solar Eclipse Calculation

Three different methods of calculation were in use in India at the time when Buddha lived, and they are still in use in different parts of the country. These methods are known as Sauramanam, Chandramanam and Barhaspatyamanam.
According to the Hindu works on Astronomy a Sauramanam year consists of 365 days, 15 ghadias and 31 vighadias; a Chandramanam year has 360 days, and a year on the basis of Barhaspatyamanam has 361 days and 11 ghadias nearly.

Souramanam / sauraman

In bRihatsamhita 60.19 varAhamihira states that sUrya should be worshipped by installing idols of his and they should be worshipped by specialized priests called magAchAryas. This is corroborated by the bhavishya purANa chapter 139 that narrates the following tale (a critical reconstruction of it):


     kRishNa, the hero of the yadus married jAMbavati, the daughter of the bear-king jAmbavAn. Their son was the valiant sAmba. He went to the banks of the river chandrabhAga and constructed temple in the honor of sUrya. No local brAhmaNa knew of the mysteries of his worship and hence could not take up priesthood at the temple. So sAMba sought help of gauramukha, the adviser of the yadu chief, ugrasena. gauramukha asked him to go to shakadvipa and obtain a special class of priests called magAchAryas to worship sUrya. saMba said:" pray, tell me Oh brAhmaNa what are the antecedents of these worshippers of the sun. gauramukha narrated: "The first of the brahmins amidst the shakhas was called sujihva. He founded a gotra termed the mihira gotra. He had a daughter of the name nikShubhA. sUrya was enamoured by her and impregnated her. Thus she gave birth to jarashabda who was the founding father of all the magachAryas. They are distinguished by the sacred girdle called the avyanga that they wear around their waist". saMba there upon called on kR^ishNa to send him garuDa and flying on his back he landed in shaka dvIpa. He collected the magAchAryas, brought them back to bhArata and installed them as priests of his sUrya temple.

The Idol of sUrya should be cosntructed thusly: He should have a human form with a solar corona placed behind him. He should be on a chariot with the horses standing for the seven solar rays. He should hold a discus and trident in two arms, and lotuses in the other two. His feet should be covered by boots upto the knees. His waist should bear the avyanga.

This temple on the chandrabhaga was situated in what is now the terrorist state of Pakistan and was demolished by Awrangzeb in the 1600s.

There is considerable epigraphic evidence for the prevalance of the saura sect in India and definitely the cult was very popular at the time shankara bhagavatpAda formalized the six sects of sectarian Hinduism [shaiva, shakta, vaiShNava, gANapatya, kaumAra, saura]. The earliest pieces of evidence clearly support the Iranian connection. The coins of the kushaNas have an image of sUrya with the inscription miiro. The GovindpUr inscription from the 1130s speaks of the magas as being brought to the land by sAmba and 6 great poets who were magAcharyas are mentioned. Mihira Kula, the Hephalite ruler sponsored the construction of another sUrya temple in Gwalior. This suggests that the Iranian influences on the saura sect were continous and over a long period of time. In Rajasthan and Northern Gujarat there were a number of sUrya temples including the well known one at moDherA. These contain idols of suryA with the boots up to the knees clearly implying the Iranian connection. Most of these temples were destroyed in the fine vandalistic traditions of the zealots of Allah. Priests with the sirname maga are seen around the sun-temple in Osian in Rajasthan suggesting that it was probably a famous center of the Iranian sun cults. So it is clear that original home of the magas was indeed in the west and following the devastations of the al-Qaramitah and the Ghaznavids their remnants fled to the east and are now found there. Today the remnants of the magachAryas are the shakadvipI brAhmaNas who are still present in Uttar Pradesh. While they are not accorded the same status as the Arya brAhmaNas, they still observe basic brahminical rites, such upanayanaM and shaucha rules.

Analysis of the names of the queens of the Karkota dynasty of Kashmir shows that there were Iranians amidst them. They seem to have reinforced the saura cult in kAshmIr as evidenced by the mArtANDa temple in kashmir and a kashmirian idol of lalitAditya's time with the classic Iranian dress.

However, it should be noted that the Sun cult also existed in Southern India. In Thanjavur there is the Suryanar temple with absolutely no Iranian influence in the iconography. This suggests that while the idea itself spread widely across India, the priest did not physically move into these regions. I have heard that the sUrya temple in a hill temple complex built in Pune by the Peshwas was also consecrated by maga priests as late as 1750AD however, it is iconographically intermediate between the northern and southern forms. Finally, the sauras also tried to provide a "vedic tinge" for the sect via the composition of the sUryopaniShat and the appropriation of the savitA gAyatrI.

The visible imprints of the saura mata that persist today are: 1) The highly popular Aditya hR^idayaM, which is attributed to agastya and has been inserted into the yuddha kANDa of the rAmAyaNa. This hymn appears to be an early composition of the saura school. 2) The second great saura contribution is the sUrya namaskAra vidhi which is a yogic/tantric practice derived from the saura tantras.

திருவாவடுதுறை ஆதீனத்திற்கு சொந்தமான அருள் மிகு சிவசூர்ய  பெருமான்  திருக்கோவில் தஞ்சாவூர் திருவிடை மருதூர்-இல் அமைந்துள்ளது.  இத் திருக் கோவில் தல வரலாற்று சுருக்க புத்தகம் முன்றாவது பதிப்பு 1999 ஆண்டு வெளியீட்டில் நவகிரஹ தோஷ பரிஹாரம் என்ற தலைப்பில் உள்ள பகுதியில், சூரிய தோஷம் நீங்க " சூரிய பகவானுக்கு ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில், அபிஷேகம் செய்வித்து சிவப்பு வஸ்திரம் சிவப்பு மணி, செந்தாமரை என்பவற்றால் அலங்காரம் செய்து, சூரிய மந்திரங்களை ஓதி வெள்ளெருக்கு சமித்தினால் யாகத் தீயை எழுப்பி கோதுமை சர்க்கரை பொங்கலை ஆகுதி பண்ணி தீபாராதனை செய்து அர்ச்சனை செய்து, தூப   தீப நைவேத்தியம் கொடுத்து, சௌராஷ்டிரா ராகத்தில் சூரிய கீர்த்தனைகளைப் பாடி பிரார்த்தனை செய்து கொண்டு, கற்பூர ஆரத்தி எடுக்க வேண்டும்.  இப்படி செய்தால் சூரிய கிரஹ தோஷம் நீங்கும். " என்று குறிப்பிட்டு உள்ளது.



Emergency Rule of 1975-77 & Sourashtra Community Fighters

Emergency rule of 1975-77 declared by Ex. Prime Minister Indra Gandi after judgment of Allahabad High Court disqualifies her Parlimentary Membership (MP).  This judgement came after Mr. Raj Narayan filed a case against her, and accused her that ' she bribed voters and spend lakhs of money on election to win '.   She does not agreed this judgment and moved to Suprement Court.  Meanwhile she made changes in Election laws to survive her Government.  After that, Publishing medias, News papers forced NOT to publish opposition political partie's news,  and strictly censored.  Opposition leaders treated badly.  Many of them jailed like JP @ Jayaprakash Narayan, Morarji Desai.

Agitation against this Emergency Rule by opposition political parties planned.  Then in Gandian way, "Sathyagrah" called by RSS against Emergency Rule.  In Tamil nadu, DMK headed State Government also faced problem from Indira Government and many DMK leaders also arrested under MISA act.  Finally DMK lead State Government of Tamil Nadu was dismissed by Indra Congress.

A national all political party movement formed to face emergency rule.  Rashtriya Swayam Sevak Sang and Jana Sang and other political parties strongly condemned this injustice rule.   Many Sourashtra community people participated against 'Emergency rule ' and it is called as " The second freedome movement".

After two year agitation, Indira Government withdrawn Ban on opposition parties and Emergency rule. The two year long non-stop agitation and its victory was written as
a book called " PORATTAM" released in 1978.  Publisher N.M. Sukumaran, Channai.

The Participants of sourashtra people by chronicle order of Sathyagrahi agitation details :

The Sathyagrahi against Emergency rule of Indira Congress Govt, On 20-11-1975 at Paramakudi, M.N.Subbaraman leaded a agitation and demanding freedom.  On 27-11-1975 at Salem P.S. Jawaharlal leaded a Sathyagrah.

( Sri. K.N. Lakshmanan )
( Foremer State President, Bharatiya Janata Party, Tamil Nadu )
(Ex. M.L.A. Tamil Nadu Assembly, 2001 - 2006)

On 1-1-1976 at Salem; Jana Sangh (BJP) Vice President Sri. K.N. Lakshmanan leaded a Sathyagrah against Emergency.
And other Sathgraha group leader from sourashtra community are :
S.V. Govindarao, Tailor, Kumbakonam,
P.N. Krishnamachari, Weaver, Paramakudi,
M.L. Subbaraman, Business, Paramakudi,
A.N.Hari Govindan, Socialist Party, Paramakudi,
M.G. Ramamurthy, Business, Janasangh, Paramakudi,
A.R. Krishnan, Weaver, Janasangh, Paramakudi
S.A. Naganathan, Weaver, Janasangh, Paramakudi
Smt. T.S. Savithri, Janasangh, Paramakudi
M.V. Rajan, Weaver, Madurai
N.R. Ramamurthy, Doctor, Madurai,
T.G. Vatsala, Madurai,
P. Ramasamy, Weaver, Socialist party, Salem
V. Nagalingam, Weaver, RSS, Salem
Ramamurthy, Weaver, Janasangh, Valajapet
and many more participated.
(Source. PORATTAM, Jan. 1978 First Edition)

A interesting incident remembered by some elders.  " The period when emergency rule declared, even a distribution of  a bit notice of opposition parties are also a crime !! So we cant stock this notices-publications neither in hand nor  in our home.  We hide and  kept these notice-publishings under a step of a house which used to pass a ditch !

Kullan. Kuppier, and Putta. Vittal of Salem was arrested and tourchered.  They drove away in Yercaud forest by the police as nakedly..." 

Finally democracy established.  Brutal punishment on opposition leaders and supporters came to an end.  A drama of Indira Gandi to survive on power came to an end.

Godess Angalaamma Prefered Cloths Woven by Sourashtra people

சௌராஷ்டிரர்கள் நெய்த ஆடைகளை உடுத்த சமர்பிக்கும்படி அருள்வாக்கு  கூறிய அங்காளம்மன் கோவில்
.

நாமக்கல் மாவட்டம், கொல்லி மலை அடிவாரத்தில் உள்ள பழையபாளையம் என்ற ஊரில் ஏரியின் எதிரில் இருக்கும் அங்காளம்மன் கோவில் அம்மன் தான்; சௌராஷ்டிரர்களை சேலை சமர்பிக்கும்படி அருள் வாக்கு கூறிய அன்னை. அன்னையின் அருள் வாக்கினை படமாக கோவிலின் உள் சித்தரித்து வைத்துள்ளனர். கிழிந்த ஆடையுடன் உள்ள அன்னை சௌரஷ்டிரர்களிடம் சேலை கேட்டு அருள் வாக்கு கூறிய செய்தி அவ்வோவியத்தில் உள்ளது. மேலும் இந்த அங்காள அன்னைக்கு உலக்கை சத்தம் ஆகாது என்பதால் ஊருக்கு வெளியே கோவில் கொண்டுள்ளாள். கோவிலின் அருகில் சுமார் ஒரு கிலோ மீட்டர் அளவிற்கு எந்த வீடும் இல்லை. வீடு, காடு இருந்தால் தானே நெல் குத்தும் உலக்கை சத்தம் கேட்பதிற்கு. !!

கோவில் பூசாரி சௌராஷ்டிரர்களை தேடி அணுகி அருள் வாக்கை கூறினார்.  அன்றிலிருந்து சௌராஷ்டிரர்களில், சேலம் நாமக்கல் வட்டாரத்தில் உள்ளவர்கள், அருள் வாக்கை கேட்ட சில கோத்திரத்தார் மட்டும் இக் கோவிலில் தங்களின் பிள்ளைகளுக்கு காதணி விழா நடத்துகின்றனர். அம்மனுக்கு அடிக்கடி தங்களால் இயன்றபோதெல்லாம் சேலை சமர்பிக்கின்றனர்.

எப்பொழுதில் இருந்து இந்த ஆடை சமர்பிக்கும் நிகழ்ச்சி நடக்கிறது என்று சரியாக தெரியவில்லை.  நினைவு தெரிந்த நாளில் இருந்து இதனை செய்து வருகிறோம் என்கின்றனர் சமர்பிக்கும் சௌராஷ்டிரர்கள்.  சுற்று வட்டாரத்தில் இருக்கும் முஸ்லிம்களும் இக்கோவிலுக்கு வந்து பலி பூசையிட்டு வணக்கிச் செல்வதை பார்க்க முடிகிறது. 

அங்காளம்மன் தியானம் :

எகவக்த்ராம் த்ரிநேத்ராம் ச ஜடாமகுட மண்டிதாம் !

ஜ்வாலகேசாம் கரலாஞ்ச தக்ஷிணே நகர குண்டலாம் !!

வாமகர்ணே பத்ர பூஷாம் சர்வாபாரண பூஷிதாம் !

பாச சூல கபாலோக்ர டங்க ஹேதி விராஜிதாம் !!

பிதாம்பாரதராம் வ்ருஷ்டாம் கங்காள பரமேஸ்வரீம் !

வந்தே சதுர்புஜமுக்ராம் குங்குமாபாம் சுபாப்ரதாம் !!

அங்காளம்மன் காயத்ரி :

ஓம் காம் கங்காள்யை ச வித்மஹே ஜ்வாலா கேஸாய ச தீமஹீ !

தன்னோ தாத்ரீ ப்ரசோதயாத் !!

சேலத்திற்கு சௌராஷ்டிரர் வருகை

சேலத்திற்கு சௌராஷ்டிரர் வருகை  தந்த காலம் ஹொய்ஸல மன்னர் நிருப காம-2  என்பவர் காலத்தில், சேலத்திற்கு சௌராஷ்டிரர் வருகை தந்து இருக்க மிக்க வாய்ப்பு உண்டு.  ஏன் எனில் கஜனி முஹம்முத் சோமநாதபுர கொள்ளை அடிப்பு செய்த வருடம் 1026  ஜனவரி மாதம்.  அந்த கால கட்டத்தில் தென்னகம் நோக்கி வந்த சௌராஷ்டிரர்கள், மைசூர், சென்னபட்டினம், வழியாக சேலம் வந்து தங்கி இருக்க வேண்டும்.  இவர் காலத்தில் தான் ஹோயஷால வம்சம் துவங்குகிறது.  இவர் கர்நாடக கங்கா வம்ச மன்னர்களின் கீழ் குறு நில மன்னராக இருந்தவர். சேலம் மாவட்டம் பல காலம் கர்நாடக கங்கா வம்ச மன்னர்களின் கீழ் இருந்து உள்ளது.  சேலத்தில் முதல் அக்ரஹாரம் பகுதில் சௌராஷ்டிரர் பலர் வாழ்ந்து இன்று அதற்கு இணையான பட்டை கோவில், சிங்கமெத்தை , அம்மாபேட்டை, செவ்வாபேட்டை பகுதிகளுக்கு இடம் பெயர்ந்து விட்டனர்.  ஹோயஷல மன்னர் நிருப காம-2  ஆட்சி காலம் 1026 -1047  வரை.  இவர் சோழ மன்னர்களை எதிர்த்து இருந்தவர்.  சேலம் மாவட்டம், சேர, சோழ, பாண்டிய, ஹோயஷல மன்னர்களின் எல்லை நிலமாகவும், பல குறுநில மன்னர்களின் ஆட்சி களமாகவும் இருந்து உள்ளது.  எனவே ஆட்சி அடிக்கடி மாறும் நிலமாக சேலம் இருந்து உள்ளது.

தஞ்சாவூர், மதுரை போன்று மன்னர் மானிய நிலங்கள் அல்லது சலுகைகள் சேலம் சௌராஷ்டிரர் களுக்கு வழங்கப் பட்டது பற்றி எந்த ஆதாரமும் இதுவரை சேகரிக்கப் படவில்லை.  பொதுவாக ஆக்ராஹர்ரம் பகுதி, பிரமனர்களுக்கே மன்னர்களால் தானமாக வழங்கப் படும் பகுதிகள் ஆகும் என்பதும் கவனிக்கத் தக்கது.  வின்கார் எனப் படும் நெசவாளர் சாதி மக்களும் சௌரஷ்டிரர்களுள் முக்கியமானவர்கள்.  தமிழக சௌராஷ்டிரர் களுக்குள் சாதி பாகுபாடு இல்லை.  அல்லது சௌரஷ்டிரத்தில் இருந்து வந்தவர்கள் என்ற அடிப்படியில், சாதி பார்க்காமல் உறவு வைத்து கொண்டு இன்று சௌராஷ்டிரர் என்ற ஒரே சாதியாக, பெரும்பாலும்  தென்னக, மற்றும் தமிழக பண்பாட்டை கடைபிடிக்கின்றனர்.  சௌராஷ்ட்ரி மொழி ஒன்றே சௌரஷ்ற்றதில் இருந்து வந்தவர்கள் என்பதற்கு அடையாளமாக உள்ளது.  மேலும் கர்நாடக வழியாக தமிழகம் வந்ததற்கு அடையாளமாக, " ஐதார்  ( ஞாயிறு கிழமை ), மத்தேள் - ( மிருதங்கம் ) " போன்ற கன்னட சொற்கள் சிலவும் சௌராஷ்ட்ரி மொழியில் கலந்து உள்ளது, தென்னகத்து மக்களோடு சௌராஷ்டிரர்கள் ஒன்றி விட்டதை காட்டுகிறது.  ஹோயஷல மன்னர்கள் புகழ் பெற்ற கர்நாடக கோவில்களான பேலூர், ஹளபேடு ஊர்களிலும், மற்றும் பெங்களூர் அருகே சோமநாதபுர கோவிலை கட்டி உள்ளனர் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது.

சௌரஷ்டிரத்தில் பிரபாஸ் படன் சோமநாத புறத்தில் உள்ள  ஸோமபுரி அக்ராஹரத்தில் இருந்து வருவதாக திருமண சம்பிரதாயங்களில் நிச்சயம் செய்யும் முன் பரஸ்பரம் சம்பந்திகள் ஆகப் போகும்  சௌராஷ்டிரர்கள் கூறிக் கொள்வர்.  இந்த கர்ண பரம்பரை தகவல்களே நாம் சோமநாத புறத்தில் இருந்து தென்னக வந்தவர்கள் என்று அறிய ஆதாரங்கள். 

உடையார் வம்ச அரசர்கள் :

ஹோயஷல மன்னர்களுக்கு பிறகு, மைசூர் உடையார் வம்ச அரசர்கள் சௌரஷ்டிரர்களை ஆதரித்து உள்ளனர்.  மைசூர் மகாராஜா பற்றிய கர்ண பரம்பரை செய்திகளும் இதனை உறுதிப் படுத்து கின்றன.  மைசூர் அரண்மனையில் தசரா விழா நடத்தப்படும் காலங்களில், சேலத்தில் இருந்து மைசூர் செல்லும் வழக்கம் இருந்து உள்ளது.  மைசூர் சென்று தன் மகாராஜாவை மரியாதையை செலுத்தும் பழக்கம் இருந்து உள்ளது.  காலப் போக்கில், சேலம் மைசூர் சாம்ராஜ்யத்தில் இல்லாவிட்டாலும், சௌராஷ்டிர நெசவாளர்களின் துணிகள் மைசூர் சமஸ்தானம் காலம் வரை ஆதரித்தே வந்துள்ளது. 

மைசூர் கோட் :

சில சௌராஷ்டிர குடும்பங்களில் இன்றும் பழைய கோட் ஒன்று காணப்படும்,  அது, தசரா சமயங்களில், அணிந்து செல்வதற்கு மட்டுமே என்று பிரத்யேகமாக அணியப்படும் கோட் ஆகும்.  அந்த கோட் இல்லாவிட்டால் மன்னரை சந்திக்க அனுமதி பெற இயலாது என்று, கோட் வைத்துள்ள குடும்பங்களின் கர்ண பரம்பரை செய்திகள் கூறுகின்றன.  தசரா விழாவில் கலந்து கொள்ள சேலத்தில் இருந்து சௌராஷ்டிர நெசவாளர்கள் தசரா சமயத்தில் மைசூர் சென்று விடும் பழக்கம் சில ஆண்டுகளுக்கு முன் வரை இருந்துள்ளது.

மேல் காணும் மைசூர் அரண்மனையில் உள்ள தசரா ஓவிங்கள், கோட் அணிந்து விழாவில் கலந்து கொள்வதை உறுதிப் படுத்துகின்றன.

கோப்டா கத்தி :


தசரா விழாவின் போது; பல சாகச நிகழ்சிகள், பாடகர்களின் கச்சேரி, பஜனை குழுவினரின் இசை ஆகியவை நடைபெறும். பல்வேறு ஆயுதங்களை வைத்து போரிடுவது போலும், சிலம்பாட்டமும் மைசூர் தசரா நிகழ்ச்சியில் நடத்த சேலம் சௌராஷ்டிர வீர ஆஞ்சநேய தேகப்பியாச சிலம்ப சங்கத்தினர் தசராவில் நிகழ்த்துவார். இந்த நிகழ்ச்சியினை பாராட்டி மைசூர் மன்னரின் சார்பில் சிலம்ப சங்கத்திற்கு வழங்கப்பட்ட ' கோப்டா கத்தி ' என்ற கத்தி இன்றும் பாதுகாத்து வருகின்றனர் சங்கத்தினர்.
 

இந்த கோப்டா கத்தி கைகளில் அணிந்து கொண்டால் மணிக்கட்டினை சுழற்ற இயலாது.   கைகளும் கத்தி போல நேராக இருக்கும்.   இவ்வாறே அணிந்து சாகச நிகழ்ச்சி செய்து காண்பிக்கின்றனர்.

அம்ப3 மட3த்தே - अम्ब मडत्तते आरादन

சௌரஷ்டிரர்களின் அம்மன் வழிபாடு.

தற்காலிகமாக அமைக்கப் படும் இந்த அம்மன் சிலைகள், சௌரஷ்டிரர்களின் பல்வேறு விஷேசங்களின் போது வழிபடப் படும். பொதுவாக பெண்கள் குழுக்களே இந்த வழிபாட்டில் பங்கு பெறுவார். பல்வேறு அம்பா மடத்தே குழுக்கள் கமிட்டிகள் சேலத்தில் உள்ளன. இந்த அம்மன் வழிபாடு ' அம்பா மடத்தே ' என்று சௌராஷ்டிர மொழியில் கூறப்படும். அம்மன் வழிபாட்டு கமிட்டிகள், இந்த அம்பா சிலையை தற்காலிக பந்தலிலோ, அல்லது மடங்களிலோ நிறுவி ஒரு நாள் அல்லது மூன்று நாட்கள் வழிபாடு நடத்துவர். பின் இந்த சிலையை ஆற்றில் கரைத்து விடுவர்.

சில சௌராஷ்டிர குடும்பங்களில் வழி வழியாக வந்த சம்பிரதாயமாக, புதுமனை புகுவிழா அல்லது கர்பிணிப் பெண்ணின் வளைகாப்பு முடிந்த பின் ' தே3வ் க4லத்தே ' என்ற சம்ப்ரதயாமாக வீட்டிலேயே அம்மன் வழிபாடு நடத்துவர்.

Godess worship  tradition of sourashtrians (Amba )

Amba madate - is a tradition followed Sourashtra people.  Worship of Amba in idol form.  During Navarathri festival, or a particular auspicious month and star, or by some families's tradition of Graha pravesam, or Dev-ghalathe ( Pregnent' women's 10th month) the IDOL of Amba created and worshipped.

On Navarathri festival or particular Month auspicious days a group of women participating in the worship celebration.  So many women's committee working for this purpose in Salem.

As per one's own family tradition, the family engaged from IDOL forming to IDOL melting in a river.  A one day or three day celebration can be made as per their tradition or committee's decession.  These IDOLs face made of coconut and turmeric powder.

Below are some images of Amba (Shakthi )

அம்ப3 மட3த்தே 

அம்ப3 மட3த்தே மெனத்தே சம்ப்ரதா3யம் அம்ரே பல்கார்னு ம;ஜார் ஸேத்தே.  நவராத்திரி வேள மட3ன்.  நீ: கிரஹாபிரவேசம் வேள, கெ4ர்வார் பை3லானுக்3 தே3வ் க4லத்த  வேள அம்ப3 மட3ன். 

எ அம்ப3 மட்3னி, அம்பா3-ஷில  கெர்நாருக் பொ3வி மட3ன்.    அம்பா3யெ தோண்  ஹளத் பு4ர்கா3ம் கெரி தெ2வன்.  நளேர் ஹோர் ஹளத் பு4ர்காம் யெ ஷில கெரோன்.    ஹோர் போட்டோம் (photo ) ஸேத்தெ; "அம்பா-ஷில" நளேர் ஹோர் ஹலத் புர்காம் கேரே ஷிலாஸ்!!!



ஷில மட்3னாரூஸ்  அம்பாஆவாஹனம் கெர்துகை.

பீ2ர் அம்பாக் அஸ்கின் புஜே, ஆராதனா கெரி ஹோயேத்தே, அம்பாக் நெத்3தீ3ம் கெருங்க3ட்டுகன்

யெ சௌராஷ்டிரா சம்ப்ரதாயம், சேலம் பல்கார்னு கெர்லே ஸே.  வெக்ள கா3முனும் கெரோ ரே;த் யுவர் ஸங்கு3வாய். 

BANDHANI-SILK-SAREES - Tradition Weaving of Saurashtra & Rajastan

BANDHANI

BANDHANI = A TECHNIQUE = TIE -DIE = TIE+DIE -> DIE IS A cast ..

BANDHANI – CALLED AS INDIAN-SHIBORI – BY THE JAP s has origins in ajanata and rajasthan -

bandhani =cool and famous – and popular and beautiful attire, especially for white-females and that too ISARELI.
 

NOW, SINCE ->Bandhani is a technique of tie and dye -> involves two stages:

[A] tye sections of a length of cloth (silk or cotton)
[B] Dump/pour the cloth in gobs of color
The rainbow-tinged turbans of the Rajputs and the odhnis of their women are shaded by this method of resist dyeing.

ETYMOLOGY OF BANDHANI :

“bandhani” = A NAME => hindi word Bandhan => means -> TIE THEM UP .

Bandhani is an ancient art practised by people mainly of Rajasthan and Saurashtra Gujarat.
Jaipur, Udaipur, Bikaner and Ajmer and Jamnagar are among the important centres producing odhnis, saris and turbans in bandhani.

With the use of blocks dipped in geru, a red mud color. The cloth is than pinched with the left hand, one knot follows another, using the same thread.

After the section which are to be retained in the background color had been tied, the dying is repeated and the process of tying is cried out.

The fabric is gradually dyed to the final dark color, which is either a brilliant red, purple, dark green a deep ultramarine blue or black. It is contrasting color border is to be created than the body of the saree is tied with the thick threads and then covered with a plastic sheet, which is tied firmly with thick threads.

The border is then dipped in another shade. This is the traditional technique for tying and dyeing, which is followed, in all the important centers of Saurashtra and Kutch of Gujarat and also in Rajasthan.

Rajasthan, which has developed a different range of colors, has mastered another technique in which the background is in light color while the patterns are in dark colors.

The red chundari, which is used as a veil by young married women in rural areas, is never dyed in fast colors bandhanis.

Kutch produces the finest bandhanis in India. Mandvi and Bhuj are important bandhani producing centers. The Khatri community of dyers are known for their fine quality of work. They control the trade and the craft, purchasing and processing the material themselves. The dress of the Khatri women, the aba, a long chemise, carries the finest bandhani.

It is tied and dyed at the neck, the side openings, the lover border and the sleeves. The end of the salwar and matching ordhnis are also worked with tie and die designs. The finest work is done on the wedding dress, which is enriched, with silver and gold thread embroidery.

Bandhani technique is worked in north Bihar to create bold patterns in single color. The same technique is also used at Madurai in Tamil Nadu for the production of Sungadhi sarees. These are made by a group of people who originally came from Saurashtra, but later shelted in the area. It was considered essential to wear a tie and dye saree at the time of marriage.
---------------------------------------------------------------------------------

Patan Patola :

Gujarat in western India is home to one of the famous "Ikat" tradition called "Patan Patola".

India has a rich and ancient heritage in fine textiles.Patola from the area of patan in North Gujarat Region of western india glorifies this heritage. With its unique gem like qualities, colors and designs.The peculiar quality has its origins in a very intricate and difficult technique of Tie dying known as "Bandhani Process" on the wrap and weft separately before weaving. Before world war-II Indonesia was major buyer of Patolas. Historically the art of Double Ikat patola weaving dates back to centuries.Paintings in ajanta caves resemble the tie-dye technique of patola. Legend indicates that sometimes in the 12th century AD, King Kumarpal of solanki dynasty invited 700 families of patola weavers from Jalna (South Maharashtra) to settle down in Patan.

Materials Used :

Traditionally pure silk and natural dyes were used. Since about last 100 years, tradition had given way to the use of fast to bleach and easy to dye chemical colours (dyes). Therefore the use of natural dyes in Patola is discontinued. But since last twenty years again the importance to use of vegetable dyes became the consideration of its eco-friendliness and to maintain the tradition of old natural dyes in Patola.

We have made many experiments and researches in redeveloping the old indigenous process of using vegetable ingredients to obtain different shades which are fast to bleach and sober and pleasing to eyes. The re-introduced, vegetable materials are: Turmeric, Marigold Flower, Onion Skin, Pomegranate rinds, Madder, Lac, Catechu, Cochineal, Indigo along with different mordant like alum, tinchloride, ferrous sulphate, copper sulphate, Tennic Acid, Oxalic Acid, Potassium Dichromate etc.

Dewelling on the fast colour of the patola, a Gujarat poet wrote; "Padi patole bhat faatey pan phite nahin" meaning the design laid down in the patola may be torn, but it shall never fade.

Salvi family is one of them who has continued this traditional art and has preserved it even today. This is our heritage art from four generations.

Master Weavers of Salvi Family :
Mr. Chhotalal M. Salvi
Mrs. Niranjana C. Salvi

Mr. Vinayak K. Salvi

Mrs. Vinita V. Salvi

Mr. Nipul V. Salvi

Mr. Rahul V. Salvi

Mr. Rohit K. Salvi
Mr. Bharat K. Salvi
Mrs. Kalpana B. Salvi
Mr. Kantilal L. Salvi
Mrs Sharada K. Salvi
For more information visit to : http://www.patanpatola.com/

NOTE : Please note that the Surname Salvi.  The word Salvi pronounced by Salem Tamil Nadu's dialect Sourashtra people exact as in Gujrat.  Whereas in Madurai, Tamil Nadu's dialect the word pronounced as Savli. Both Salem and Madurai Sourashtra people migrated from thousands year before to South India.