சேலத்திற்கு சௌராஷ்டிரர் வருகை

சேலத்திற்கு சௌராஷ்டிரர் வருகை  தந்த காலம் ஹொய்ஸல மன்னர் நிருப காம-2  என்பவர் காலத்தில், சேலத்திற்கு சௌராஷ்டிரர் வருகை தந்து இருக்க மிக்க வாய்ப்பு உண்டு.  ஏன் எனில் கஜனி முஹம்முத் சோமநாதபுர கொள்ளை அடிப்பு செய்த வருடம் 1026  ஜனவரி மாதம்.  அந்த கால கட்டத்தில் தென்னகம் நோக்கி வந்த சௌராஷ்டிரர்கள், மைசூர், சென்னபட்டினம், வழியாக சேலம் வந்து தங்கி இருக்க வேண்டும்.  இவர் காலத்தில் தான் ஹோயஷால வம்சம் துவங்குகிறது.  இவர் கர்நாடக கங்கா வம்ச மன்னர்களின் கீழ் குறு நில மன்னராக இருந்தவர். சேலம் மாவட்டம் பல காலம் கர்நாடக கங்கா வம்ச மன்னர்களின் கீழ் இருந்து உள்ளது.  சேலத்தில் முதல் அக்ரஹாரம் பகுதில் சௌராஷ்டிரர் பலர் வாழ்ந்து இன்று அதற்கு இணையான பட்டை கோவில், சிங்கமெத்தை , அம்மாபேட்டை, செவ்வாபேட்டை பகுதிகளுக்கு இடம் பெயர்ந்து விட்டனர்.  ஹோயஷல மன்னர் நிருப காம-2  ஆட்சி காலம் 1026 -1047  வரை.  இவர் சோழ மன்னர்களை எதிர்த்து இருந்தவர்.  சேலம் மாவட்டம், சேர, சோழ, பாண்டிய, ஹோயஷல மன்னர்களின் எல்லை நிலமாகவும், பல குறுநில மன்னர்களின் ஆட்சி களமாகவும் இருந்து உள்ளது.  எனவே ஆட்சி அடிக்கடி மாறும் நிலமாக சேலம் இருந்து உள்ளது.

தஞ்சாவூர், மதுரை போன்று மன்னர் மானிய நிலங்கள் அல்லது சலுகைகள் சேலம் சௌராஷ்டிரர் களுக்கு வழங்கப் பட்டது பற்றி எந்த ஆதாரமும் இதுவரை சேகரிக்கப் படவில்லை.  பொதுவாக ஆக்ராஹர்ரம் பகுதி, பிரமனர்களுக்கே மன்னர்களால் தானமாக வழங்கப் படும் பகுதிகள் ஆகும் என்பதும் கவனிக்கத் தக்கது.  வின்கார் எனப் படும் நெசவாளர் சாதி மக்களும் சௌரஷ்டிரர்களுள் முக்கியமானவர்கள்.  தமிழக சௌராஷ்டிரர் களுக்குள் சாதி பாகுபாடு இல்லை.  அல்லது சௌரஷ்டிரத்தில் இருந்து வந்தவர்கள் என்ற அடிப்படியில், சாதி பார்க்காமல் உறவு வைத்து கொண்டு இன்று சௌராஷ்டிரர் என்ற ஒரே சாதியாக, பெரும்பாலும்  தென்னக, மற்றும் தமிழக பண்பாட்டை கடைபிடிக்கின்றனர்.  சௌராஷ்ட்ரி மொழி ஒன்றே சௌரஷ்ற்றதில் இருந்து வந்தவர்கள் என்பதற்கு அடையாளமாக உள்ளது.  மேலும் கர்நாடக வழியாக தமிழகம் வந்ததற்கு அடையாளமாக, " ஐதார்  ( ஞாயிறு கிழமை ), மத்தேள் - ( மிருதங்கம் ) " போன்ற கன்னட சொற்கள் சிலவும் சௌராஷ்ட்ரி மொழியில் கலந்து உள்ளது, தென்னகத்து மக்களோடு சௌராஷ்டிரர்கள் ஒன்றி விட்டதை காட்டுகிறது.  ஹோயஷல மன்னர்கள் புகழ் பெற்ற கர்நாடக கோவில்களான பேலூர், ஹளபேடு ஊர்களிலும், மற்றும் பெங்களூர் அருகே சோமநாதபுர கோவிலை கட்டி உள்ளனர் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது.

சௌரஷ்டிரத்தில் பிரபாஸ் படன் சோமநாத புறத்தில் உள்ள  ஸோமபுரி அக்ராஹரத்தில் இருந்து வருவதாக திருமண சம்பிரதாயங்களில் நிச்சயம் செய்யும் முன் பரஸ்பரம் சம்பந்திகள் ஆகப் போகும்  சௌராஷ்டிரர்கள் கூறிக் கொள்வர்.  இந்த கர்ண பரம்பரை தகவல்களே நாம் சோமநாத புறத்தில் இருந்து தென்னக வந்தவர்கள் என்று அறிய ஆதாரங்கள். 

உடையார் வம்ச அரசர்கள் :

ஹோயஷல மன்னர்களுக்கு பிறகு, மைசூர் உடையார் வம்ச அரசர்கள் சௌரஷ்டிரர்களை ஆதரித்து உள்ளனர்.  மைசூர் மகாராஜா பற்றிய கர்ண பரம்பரை செய்திகளும் இதனை உறுதிப் படுத்து கின்றன.  மைசூர் அரண்மனையில் தசரா விழா நடத்தப்படும் காலங்களில், சேலத்தில் இருந்து மைசூர் செல்லும் வழக்கம் இருந்து உள்ளது.  மைசூர் சென்று தன் மகாராஜாவை மரியாதையை செலுத்தும் பழக்கம் இருந்து உள்ளது.  காலப் போக்கில், சேலம் மைசூர் சாம்ராஜ்யத்தில் இல்லாவிட்டாலும், சௌராஷ்டிர நெசவாளர்களின் துணிகள் மைசூர் சமஸ்தானம் காலம் வரை ஆதரித்தே வந்துள்ளது. 

மைசூர் கோட் :

சில சௌராஷ்டிர குடும்பங்களில் இன்றும் பழைய கோட் ஒன்று காணப்படும்,  அது, தசரா சமயங்களில், அணிந்து செல்வதற்கு மட்டுமே என்று பிரத்யேகமாக அணியப்படும் கோட் ஆகும்.  அந்த கோட் இல்லாவிட்டால் மன்னரை சந்திக்க அனுமதி பெற இயலாது என்று, கோட் வைத்துள்ள குடும்பங்களின் கர்ண பரம்பரை செய்திகள் கூறுகின்றன.  தசரா விழாவில் கலந்து கொள்ள சேலத்தில் இருந்து சௌராஷ்டிர நெசவாளர்கள் தசரா சமயத்தில் மைசூர் சென்று விடும் பழக்கம் சில ஆண்டுகளுக்கு முன் வரை இருந்துள்ளது.

மேல் காணும் மைசூர் அரண்மனையில் உள்ள தசரா ஓவிங்கள், கோட் அணிந்து விழாவில் கலந்து கொள்வதை உறுதிப் படுத்துகின்றன.

கோப்டா கத்தி :


தசரா விழாவின் போது; பல சாகச நிகழ்சிகள், பாடகர்களின் கச்சேரி, பஜனை குழுவினரின் இசை ஆகியவை நடைபெறும். பல்வேறு ஆயுதங்களை வைத்து போரிடுவது போலும், சிலம்பாட்டமும் மைசூர் தசரா நிகழ்ச்சியில் நடத்த சேலம் சௌராஷ்டிர வீர ஆஞ்சநேய தேகப்பியாச சிலம்ப சங்கத்தினர் தசராவில் நிகழ்த்துவார். இந்த நிகழ்ச்சியினை பாராட்டி மைசூர் மன்னரின் சார்பில் சிலம்ப சங்கத்திற்கு வழங்கப்பட்ட ' கோப்டா கத்தி ' என்ற கத்தி இன்றும் பாதுகாத்து வருகின்றனர் சங்கத்தினர்.
 

இந்த கோப்டா கத்தி கைகளில் அணிந்து கொண்டால் மணிக்கட்டினை சுழற்ற இயலாது.   கைகளும் கத்தி போல நேராக இருக்கும்.   இவ்வாறே அணிந்து சாகச நிகழ்ச்சி செய்து காண்பிக்கின்றனர்.

அம்ப3 மட3த்தே - अम्ब मडत्तते आरादन

சௌரஷ்டிரர்களின் அம்மன் வழிபாடு.

தற்காலிகமாக அமைக்கப் படும் இந்த அம்மன் சிலைகள், சௌரஷ்டிரர்களின் பல்வேறு விஷேசங்களின் போது வழிபடப் படும். பொதுவாக பெண்கள் குழுக்களே இந்த வழிபாட்டில் பங்கு பெறுவார். பல்வேறு அம்பா மடத்தே குழுக்கள் கமிட்டிகள் சேலத்தில் உள்ளன. இந்த அம்மன் வழிபாடு ' அம்பா மடத்தே ' என்று சௌராஷ்டிர மொழியில் கூறப்படும். அம்மன் வழிபாட்டு கமிட்டிகள், இந்த அம்பா சிலையை தற்காலிக பந்தலிலோ, அல்லது மடங்களிலோ நிறுவி ஒரு நாள் அல்லது மூன்று நாட்கள் வழிபாடு நடத்துவர். பின் இந்த சிலையை ஆற்றில் கரைத்து விடுவர்.

சில சௌராஷ்டிர குடும்பங்களில் வழி வழியாக வந்த சம்பிரதாயமாக, புதுமனை புகுவிழா அல்லது கர்பிணிப் பெண்ணின் வளைகாப்பு முடிந்த பின் ' தே3வ் க4லத்தே ' என்ற சம்ப்ரதயாமாக வீட்டிலேயே அம்மன் வழிபாடு நடத்துவர்.

Godess worship  tradition of sourashtrians (Amba )

Amba madate - is a tradition followed Sourashtra people.  Worship of Amba in idol form.  During Navarathri festival, or a particular auspicious month and star, or by some families's tradition of Graha pravesam, or Dev-ghalathe ( Pregnent' women's 10th month) the IDOL of Amba created and worshipped.

On Navarathri festival or particular Month auspicious days a group of women participating in the worship celebration.  So many women's committee working for this purpose in Salem.

As per one's own family tradition, the family engaged from IDOL forming to IDOL melting in a river.  A one day or three day celebration can be made as per their tradition or committee's decession.  These IDOLs face made of coconut and turmeric powder.

Below are some images of Amba (Shakthi )

அம்ப3 மட3த்தே 

அம்ப3 மட3த்தே மெனத்தே சம்ப்ரதா3யம் அம்ரே பல்கார்னு ம;ஜார் ஸேத்தே.  நவராத்திரி வேள மட3ன்.  நீ: கிரஹாபிரவேசம் வேள, கெ4ர்வார் பை3லானுக்3 தே3வ் க4லத்த  வேள அம்ப3 மட3ன். 

எ அம்ப3 மட்3னி, அம்பா3-ஷில  கெர்நாருக் பொ3வி மட3ன்.    அம்பா3யெ தோண்  ஹளத் பு4ர்கா3ம் கெரி தெ2வன்.  நளேர் ஹோர் ஹளத் பு4ர்காம் யெ ஷில கெரோன்.    ஹோர் போட்டோம் (photo ) ஸேத்தெ; "அம்பா-ஷில" நளேர் ஹோர் ஹலத் புர்காம் கேரே ஷிலாஸ்!!!



ஷில மட்3னாரூஸ்  அம்பாஆவாஹனம் கெர்துகை.

பீ2ர் அம்பாக் அஸ்கின் புஜே, ஆராதனா கெரி ஹோயேத்தே, அம்பாக் நெத்3தீ3ம் கெருங்க3ட்டுகன்

யெ சௌராஷ்டிரா சம்ப்ரதாயம், சேலம் பல்கார்னு கெர்லே ஸே.  வெக்ள கா3முனும் கெரோ ரே;த் யுவர் ஸங்கு3வாய். 

BANDHANI-SILK-SAREES - Tradition Weaving of Saurashtra & Rajastan

BANDHANI

BANDHANI = A TECHNIQUE = TIE -DIE = TIE+DIE -> DIE IS A cast ..

BANDHANI – CALLED AS INDIAN-SHIBORI – BY THE JAP s has origins in ajanata and rajasthan -

bandhani =cool and famous – and popular and beautiful attire, especially for white-females and that too ISARELI.
 

NOW, SINCE ->Bandhani is a technique of tie and dye -> involves two stages:

[A] tye sections of a length of cloth (silk or cotton)
[B] Dump/pour the cloth in gobs of color
The rainbow-tinged turbans of the Rajputs and the odhnis of their women are shaded by this method of resist dyeing.

ETYMOLOGY OF BANDHANI :

“bandhani” = A NAME => hindi word Bandhan => means -> TIE THEM UP .

Bandhani is an ancient art practised by people mainly of Rajasthan and Saurashtra Gujarat.
Jaipur, Udaipur, Bikaner and Ajmer and Jamnagar are among the important centres producing odhnis, saris and turbans in bandhani.

With the use of blocks dipped in geru, a red mud color. The cloth is than pinched with the left hand, one knot follows another, using the same thread.

After the section which are to be retained in the background color had been tied, the dying is repeated and the process of tying is cried out.

The fabric is gradually dyed to the final dark color, which is either a brilliant red, purple, dark green a deep ultramarine blue or black. It is contrasting color border is to be created than the body of the saree is tied with the thick threads and then covered with a plastic sheet, which is tied firmly with thick threads.

The border is then dipped in another shade. This is the traditional technique for tying and dyeing, which is followed, in all the important centers of Saurashtra and Kutch of Gujarat and also in Rajasthan.

Rajasthan, which has developed a different range of colors, has mastered another technique in which the background is in light color while the patterns are in dark colors.

The red chundari, which is used as a veil by young married women in rural areas, is never dyed in fast colors bandhanis.

Kutch produces the finest bandhanis in India. Mandvi and Bhuj are important bandhani producing centers. The Khatri community of dyers are known for their fine quality of work. They control the trade and the craft, purchasing and processing the material themselves. The dress of the Khatri women, the aba, a long chemise, carries the finest bandhani.

It is tied and dyed at the neck, the side openings, the lover border and the sleeves. The end of the salwar and matching ordhnis are also worked with tie and die designs. The finest work is done on the wedding dress, which is enriched, with silver and gold thread embroidery.

Bandhani technique is worked in north Bihar to create bold patterns in single color. The same technique is also used at Madurai in Tamil Nadu for the production of Sungadhi sarees. These are made by a group of people who originally came from Saurashtra, but later shelted in the area. It was considered essential to wear a tie and dye saree at the time of marriage.
---------------------------------------------------------------------------------

Patan Patola :

Gujarat in western India is home to one of the famous "Ikat" tradition called "Patan Patola".

India has a rich and ancient heritage in fine textiles.Patola from the area of patan in North Gujarat Region of western india glorifies this heritage. With its unique gem like qualities, colors and designs.The peculiar quality has its origins in a very intricate and difficult technique of Tie dying known as "Bandhani Process" on the wrap and weft separately before weaving. Before world war-II Indonesia was major buyer of Patolas. Historically the art of Double Ikat patola weaving dates back to centuries.Paintings in ajanta caves resemble the tie-dye technique of patola. Legend indicates that sometimes in the 12th century AD, King Kumarpal of solanki dynasty invited 700 families of patola weavers from Jalna (South Maharashtra) to settle down in Patan.

Materials Used :

Traditionally pure silk and natural dyes were used. Since about last 100 years, tradition had given way to the use of fast to bleach and easy to dye chemical colours (dyes). Therefore the use of natural dyes in Patola is discontinued. But since last twenty years again the importance to use of vegetable dyes became the consideration of its eco-friendliness and to maintain the tradition of old natural dyes in Patola.

We have made many experiments and researches in redeveloping the old indigenous process of using vegetable ingredients to obtain different shades which are fast to bleach and sober and pleasing to eyes. The re-introduced, vegetable materials are: Turmeric, Marigold Flower, Onion Skin, Pomegranate rinds, Madder, Lac, Catechu, Cochineal, Indigo along with different mordant like alum, tinchloride, ferrous sulphate, copper sulphate, Tennic Acid, Oxalic Acid, Potassium Dichromate etc.

Dewelling on the fast colour of the patola, a Gujarat poet wrote; "Padi patole bhat faatey pan phite nahin" meaning the design laid down in the patola may be torn, but it shall never fade.

Salvi family is one of them who has continued this traditional art and has preserved it even today. This is our heritage art from four generations.

Master Weavers of Salvi Family :
Mr. Chhotalal M. Salvi
Mrs. Niranjana C. Salvi

Mr. Vinayak K. Salvi

Mrs. Vinita V. Salvi

Mr. Nipul V. Salvi

Mr. Rahul V. Salvi

Mr. Rohit K. Salvi
Mr. Bharat K. Salvi
Mrs. Kalpana B. Salvi
Mr. Kantilal L. Salvi
Mrs Sharada K. Salvi
For more information visit to : http://www.patanpatola.com/

NOTE : Please note that the Surname Salvi.  The word Salvi pronounced by Salem Tamil Nadu's dialect Sourashtra people exact as in Gujrat.  Whereas in Madurai, Tamil Nadu's dialect the word pronounced as Savli. Both Salem and Madurai Sourashtra people migrated from thousands year before to South India.